انواع تراکنش ها


انواع سرمایه گذاری در ارزهای دیجیتال کدامند؟

ما سعی می کنیم در مقاله انواع سرمایه گذاری در ارزهای دیجیتال کدامند؟ اطلاعاتی در مورد سرمایه گذاری در ارزهای دیجیتال برای شما ارائه کنیم و به بررسی انواع روش های سرمایه گذاری در ارزهای دیجیتال بپرازیم و نحوه کسب درآمد از ارزهای دیجیتال رو برای شما یاد بدیم تا اطلاعاتی در این زمینه داشته باشین و بتونین با استفاده از این روش ها سود زیادی به دست بیارین.

بهتره قبل از اینکه وارد بحث اصلیمون بشیم و انواع روش های سرمایه گذاری در ارزهای دیجیتال رو برای شما معرفی کنیم، بهتره ابتدا ارزهای دیجیتال رو برای شما مورد بررسی قرار بدیم. ارزهای دیجیتال شکل مجازی یا دیجیتالی پول های واقعی هستن که فقط در فضای اینترنت مورد استفاده و معامله قرار می گیرن. به عبارت دیگه، رمز ارزها شکل ملموس یا قابل لمسی ندارن و شما نمی تونین اون ها رو لمس کنین.

ارزهای دیجیتال با وجود شباهت های زیادی که با پول های واقعی دارن، تفاوت هایی نیز در این میان هست که باعث منحصر به فرد شدن رمز ارزها میشه. یکی از این تفاوت ها این هست که ارزهای دیجیتال به صورت غیر متمرکز و پول های واقعی نیز به صورت متمرکز و تحت نظارت بانک مرکزی فعالیت می کنند. همچنین ارزهای دیجیتال عرضه محدودی دارن،

در حالی که پول های واقعی به صورت نامحدود عرضه میشن. نکته قابل توجه این هست که بدونین ارزهای دیجیتال بر روی بلاک چین فعالیت می کنند و همه تراکنش های اون ها در دفتر کل توزیع شده بلاک چین ثبت و و ذخیره میشن و شما می تونین با مراجعه به بلاک چین به سابقه تراکنش ارزهای دیجیتال خودتون دسترسی داشته باشین. البته شما نمی تونین تغییرات یا دستکاری هایی در تراکنش ها انجام بدین و یا اون ها رو حذف کنین.

سرمایه گذاری در ارزهای دیجیتال انواع مختلفی داره. به همین منظور ما سعی می کنیم در مقاله انواع سرمایه گذاری در ارزهای دیجیتال کدامند؟ اطلاعاتی در مورد سرمایه گذاری در ارزهای دیجیتال برای شما ارائه کنیم و به برریب انواع روش های سرمایه گذاری در ارزهای دیجیتال بپردازیم و نحوه سرمایه کسب درآمد از ارزهای دیجیتال رو برای شما یاد بدیم تا اطلاعاتی در این زمینه داشته باشین.

سرمایه گذاری در ارزهای دیجیتال چگونه است؟

سرمایه گذاری در ارزهای دیجیتال

شاید این سوال رو از خودتون پرسیده باشین که سرمایه گذاری در ارزهای دیجیتال چگونه است؟ بهتره بدونین بازار ارزهای دیجیتال به دلیل رشدهای قیمتی زیادی که در سال های گذشته داشتن، مورد استقبال سرمایه گذاران و معامله گران زیادی قرار گرفتن و بازار کریپتوکارنسی نیز تونسته به یکی از محبوب ترین بازارهای مالی با حجم بازار بزرگ تبدیل بشه. همچنین شما نیز می تونین وارد بازار کریپتوکارنسی ها شده و با خرید و فروش ارزهای دیجیتال سود به دست بیارین. البته ابتدا باید آموزش های لازم رو فرا بگیرین تا مشکلی برای شما پیش نیاد. نکته قابل توجه این هست که اگه آموزش های لازم رو فرا نگیرین، نه تنها از سرمایه گذاری در ارزهای دیجیتال سود به دست نمیارین، بلکه ممکنه ضرر زیادی نیز بکنین و سرمایتون کاهش پیدا کنه.

جالب اینجاست که بدونین سرمایه گذاری در ارزهای دیجیتال یکی از روش های محبوب سرمایه گذاری و کسب درآمد از بازارهای مالی هست و نوعی روش پرریسک هست. به عبارت دیگه، شما برای اینکه بتونین در بازار ارزهای دیجیتال سرمایه گذاری انجام بدین و سود به دست بیارین، باید ریسک پذیر باشین و تحمل از دست رفتن سرمایه خودتون رو داشته باشین. برای این کار نیز توصیه می کنیم تا با پول مازاد وارد بازار کریپتوکارنسی ها بشین و هیچ موقع پول فروش دارایی های خودتون رو مثل ماشین، خونه و. رو وارد بازار نکنین. همچنین سرمایه گذاری در بازار ارزهای دیجیتال انواع مختلفی داره و شما می تونین با انتخاب یکی از اون ها درآمد به دست بیارین. از جمله از این روش ها می تونیم به استخراج ارزهای دیجیتال، استیکینگ رمز ارزها و خرید و فروش ارزهای دیجیتال اشاره کنیم.

برای سرمایه گذاری در ارزهای دیجیتال ابتدا باید یه صرافی ارز دیجیتال معتبر انتخاب کنین. صرافی اینانس یکی از معتبرترین و محبوب ترین صرافی های ارز دیجیتال ایرانی هست که می تونین ازش استفاده کنین. نکته قابل توجه این هست که حداقل میزان سرایه گذاری در ارزهای دیجیتال نیز 500 هزار تومان هست و کمتر از این مبلغ نمی تونین ارز دیجیتال بخرین و یا بفروشین.برای اینکه بدونین سرمایه گذاری در ارزهای دیجیتال رو از کجا باید شروع کنین به مقاله که با همین عنوان در سایت اینانس هست مراجعه کنین.

انواع سرمایه گذاری در ارزهای دیجیتال کدامند؟

انواع سرمایه گذاری در ارزهای دیجیتال

همونطور که گفتیم، سرمایه گذاری در بازار ارزهای دیجیتال انواع مختلفی داره که شما می تونین با انتخاب یکی از اون روش ها سود به دست بیارین. به همین منظور ما سعی می کنیم در این قسمت از مقاله، انواع روش های سرمایه گذاری در ارزهای دیجیتال رو برای شما معرفی کنیم و نحوه استفاده از این روش ها رو برای شما یاد بدیم تا بتونین با استفاده از این روش ها سرمایه گذاری انجام داده و سود به دست بیارین.

• ترید روزانه

یکی از انواع روش های سرمایه گذاری در ارزهای دیجیتال، ترید روزانه هست. بهتره بدونین بازار ارزهای دیجیتال نوسانات قیمتی زیادی داره و همین نوسانات قیمتی فرصت های کسب سود زیادی رو برای معامله گران و تریدرها فراهم می کنه و شما نیز می تونین از این فرصت ها استفاده کنین. البته به شرطی که بتونین بهترین نقاط خرید و فروش رو شناسایی کرده و در این نقاط معامله انجام بدین. برای این کار نیز باید تحلیل تکنیکال بلد باشین و بتونین وضعیت ارزهای دیجیتال رو بررسی کرده و قیمت رمز ارزها رو پیش بینی کنین. به این ترتیب، اگه پیش بینی های قیمت شما دقیق تر باشه، شما سود زیادی از معامله ها به دست میارین.

• استخراج ارز دیجیتال

یکی دیگه از انواع روش های سرمایه گذاری در ارزهای دیجیتال، استخراج یا ماین کردن ارزهای دیجیتال هست. برای این کار نیز باید تجهیزات سخت افزاری مورد نیاز مثل دستگاه ماینر رو تهیه کنین و با استفاده از اون ها ارزهای دیجیتال قابل استخراج رو ماین کنین. نکته قابل توجه این هست که استخراج ارز دیجیتال فرایندی پر هزینه هست و شما برای این کار باید سرمایه زیادی در اختیار داشته باشین و پول برق نیز زیادی هست.

• استیکینگ ارز دیجیتال

استیکینگ ارز دیجیتال

یکی دیگه از انواع روش های سرمایه گذاری در ارزهای دیجیتال، استیکینگ یا سپرده گذاری ارزهای دیجیتال هست. استیکینگ نیز به فرایند تولید ارز دیجیتال جدید توسط الگوریتم اثبات سهام هست. به این ترتیب شما می تونین با قفل کردن دارایی ها یا ارزهای دیجیتال خود در صرافی یا کیف پول ارز دیجیتال در این فرایند شرکت کرده و سود به دست بیارین.

همچنین استیکینگ ارز دیجیتال مزایای زیادی به همراه داره که باعث میشه تا مورد استقبال سرمایه گذاران و کاربران فعال بازار ارزهای دیجیتال قرار بگیره. از جمله از این مزایا می تونیم به افزایش امنیت و ثبات بلاک چین اشاره کنیم. به عبارت دیگه، استیکینگ ارز دیجیتال به تداوم و رشد بلاک چین که از اون پشتیبانی می کنه، کمک زیادی می کنه و باعث میشه تا سطح امنیت اون افزایش پیدا کنه.

یکی دیگه از مهم ترین مزیت های استیکنیگ ارز دیجیتال این هست که نیاز به خرید مداوم سخت افزارهای گرون قیمت رو از بین میبره. همچنین کاهش مصرف انرژی نیز یکی دیگه از مزیت های استیکینگ ارز دیجیتال هست. الگوریتم اثبات کار از مقدار زیادی انرژی برای ادامه کار شبکه استفاده می کنه و هدف های جایگزین مثل الگوریتم اثبات سهام، روشی کارآمدتر برای برقراری امنیت و تایید تراکنش ها در شبکه بلاک چین هست. به عبارت دیگه، فرایند استیکنیگ ارز دیجیتال نسبت به استخراج ارز دیجیتال انرژی کمتری مصرف می کنه.

• هولد کردن ارز دیجیتال

یکی دیگه از انواع روش های سرمایه گذاری در ارزهای دیجیتال، هولد کردن یا نگهداری ارزهای دیجیتال برای بلند مدت هست. برای این کار نیز باید ارزهای دیجیتال رو انتخاب کنین که پتانسیل رشد قیمت زیادی داشته باشن. همچنین برای هولد کردن ارزهای دیجیتال نیز باید تحلیل فاندامنتال بلد باشین و از کیف پول های ارز دیجیتال امنی مثل ولت های سخت افزاری استفاده کنین. در سایت صرافی اینانس مطلبی در رابطه با کیف پول های هولد ارز دیجیتال هست که می تونین مطالعه کنین.

• شرکت در ایردراپ ها

شرکت در ایردراپ ها

یکی دیگه از انواع روش های سرمایه گذاری در ارزهای دیجیتال، شرکت در ایردراپ هاست. ایردراپ به معنی ارسال ارزهای دیجیتال رایگان از طرف پدیدآورنده اون رمز ارز و یا سایت مربوط به برخی کاربران هست.

بهتره بدونین خیلی وقت ها شرکت های تازه تاسیس بر پایه بلاک چین از این روش برای تبلیغ و افزایش کاربران خودشون استفاده می کنند. علاوه بر این برخی از صرافی های ارز دیجیتال و ارائه دهنده های کیف پول نیز برای جذب کاربران جدید یا حفظ مشتریان خود ایردراپ انجام میدن. برای اطلاع از اخبار مربوط به ایردراپ میشه به وب سایت توسعه دهنده ارز دیجیتال یا صفحات مجازی اون ها مراجعه کنین و از این اخبار مطلع بشین.

جالب اینجاست که بدونین شرکت در ایردراپ های رایگان نیازمند یه سری اقدامات و پیگیری ها هست که باید شما نیز اون ها رو انجام بدین. اولین قدم برای این کار استفاده از کیف پول ارز دیجیتال مناسب هست. از اونجایی که معمولا توکن هایی که در ایردراپ ها توزیع میشن، بر اساس اتریوم هستن، پیشنهاد میشه از کیف پول ارز دیجیتالی استفاده کنین که از شبککه اتریوم نیز پشتیبانی می کنه. اما داشتن کیف پول ارز دیجیتال کافی نیست و باید در اون به صورت مستمر فعالیت داشته باشین، چون معمولا توکن های رایگان به کاربران فعال داده میشه.

• آربیتراژ ارز دیجیتال

یکی دیگه از انواع روش های سرمایه گذاری در ارزهای دیجیتال، استفاده از روش آربیتراژ هست. در بازار ارزهای دیجیتال به کسب سود از اختلاف قیمت یه ارز دیجیتال بین دو یا چند صرافی، آربیتراژ گفته میشه. معامله گران این امکان رو دارن تا با بررسی قیمت ارز دیجیتال در صرافی های مختلف، صرافی هایی با پایین ترین و بالاترین قیمت رو پیدا کرده و از این اختلاف قیمت ها سود به دست بیارن.

جمع بندی و نتیجه:

ما سعی کردیم در مقاله انواع سرمایه گذاری در ارزهای دیجیتال کدامند؟ اطلاعاتی در مورد سرمایه گذاری در ارزهای دیجیتال برای شما ارائه کنیم و به بررسی روش های سرمایه گذاری در ارزهای دیجیتال بپردازیم و نحوه کسب سود در بازار کریپتوکارنسی ها رو برای شما یاد بدیم. همونطور که گفتیم، سرمایه گذاری در بازار ارزهای دیجیتال روش های مختلفی وجود داره و شما می تونین با استفاده از اون روش ها سود به دست بیارین.

انواع بلاک در بلاکچین + ۳ بلاک اصلی

انواع بلاک در بلاکچین

بلاکچین‌ها امروزه بسیار محبوب هستند؛ زیرا ارزهای دیجیتال با کمک بلاکچین ایجاد شده‌اند. بلاکچین زنجیره‌ای است که از به هم پیوستن بلاک‌ها تشکیل شده. حال این دو سوال مطرح می‌شود که بلاکچین چیست و انواع بلاک در بلاکچین چیست؟

  • 1) بلاک چیست ؟
  • 2) بلاک چگونه کار می کند؟
  • 3) انواع بلاک در بلاکچین
  • 4) سؤالات متداول

بلاکچین روشی برای ثبت امن داده‌ها یا اطلاعات است که هک یا تغییر ناخواسته در سیستم را خیلی دشوار و تقریبا غیر ممکن می‌کند. اگر بخواهیم برای توضیح ساده درباره اینکه بلاکچین چیست باید بگوییم، بلاکچین یک حافظه ثبت شده مجازی از تراکنش‌ها است که در یک شبکه شامل سیستم‌های کامپیوتری توزیع شده است.

هر بلاک در بلاکچین شامل تعدادی تراکنش است و هر زمانی که تراکنش جدیدی در بلاکچین ایجاد شود، رکوردی از آن تراکنش به دفتر کل هر شرکت کننده اضافه خواهد شد. یک شبکه بلاکچین از میلیون‌ها بلاک تشکیل شده و همه تراکنش‌های موجود در بلاک‌ها را نیز در برمی‌گیرد. در این مقاله از داموندمگ قصد داریم بلاک و انواع مختلف آن چیست.

انواع بلاک ها در بلاکچین چیست؟

بلاک چیست ؟

بلاک (block) در شبکه بلاکچین مانند یک حلقه در زنجیر است. در زمینه ارزهای دیجیتال، بلاک‌ها مانند یک صفحه از کتاب هستند که تراکنش‌های معتبر را در خود ذخیره می‌کنند و با قرار گرفتن در کنار هم یک کتاب (بلاکچین) را تشکیل می‌دهند. می‌توان گفت بلاک‌ها صفحات دفتر کل توزیع شده‌ بلاکچین هستند. در ارزهای دیجیتال بلاک‌ها در یک درخت هش یا درخت مرکل (Merkle tree) ثبت و رمزگذاری می‌شوند. این درخت بخشی از بلاکچین است و نام آن را از ریاضی‌دان معروف، رالف مرکل گرفته‌اند.

بلاک‌ها واحدهای سازنده هر بلاکچین هستند و بخاطر ویژگی‌های متفاوتشان از یکدیگر قابل تشخیصند. هنگامی که یک بلاک کامل می‌شود، فضایی را برای اتصال بلاک بعدی در بلاکچین ایجاد می‌کند. بلاک‌ها امنیت بالایی دارند و غیرممکن است که به صورت مجازی هک شوند.

بلاک چگونه کار می کند؟

کاربران بازار ارزهای دیجیتال در هرروز میلیون‌ها تراکنش انجام می‌دهند؛ برخی از ارزهای دیجیتال بلاکچین اختصاصی خودشان را دارند و برخی دیگر انواع تراکنش ها هم با استفاده از بلاکچین‌های بزرگی مثل اتریوم یا بایننس اسمارت چین تراکنش‌هایشان را پردازش می‌کنند. اطلاعات تراکنش روی بلاک‌ها ذخیره می‌شود و ککاربران می‌توانند از این طریق آن‌ها را پیگیری کنند. هر بلاک حاوی داده‌هایی است که در لحظه تولید می‌شوند و هر بار که یک بلاک تکمیل می‌شود، به بخشی از گذشته تبدیل می‌شود و فضا را برای یک بلاک جدید در بلاکچین باز می‌کند.

بلاک تکمیل شده حاوی اطلاعات ثبت شده از تراکنش‌های قبلی است که آن‌ها را برای همیشه در خود نگه می‌دارد؛ تراکنش‌های جدید هم در بلاک فعلی ثبت می‌شود. در نتیجه، کل سیستم وارد یک حلقه می‌شود که به صورت مداوم همه داده‌ها را ذخیره می‌کند.

توضیح عملکرد بلاک با مثال

بلاکچین را می‌توان با یک بانک معمولی مقایسه کرد. بلاکچین شبیه سیستم رکورد تراکنش‌های بانکی است و یک بلاک می‌تواند معادل تاییدیه تراکنشی باشد که پس از پردازش توسط دستگاه خودپرداز بانک چاپ می‌شود. با درکنار هم قرار گرفتن بلاک‌ها در شبکه بلاکچین یک «دفتر کل» تشکیل می‌شود، مشابه نحوه ثبت تراکنش‌های شما در سرورهای بانک که توسط دستگاه خودپرداز یا کارمند بانک انجام می‌شود. تا اینجا تقریبا بلاکچین و بانک مشابه هم عمل می‌کنند، اما بلاکچین، این اطلاعات را در سرور مرکزی نگهداری نمی‌کند و آنها را بین تمام کاربران خود پخش می‌کند. نسخه‌ای از اطلاعات این شبکه در تمام سیستم‌هایی که به بلاکچین متصل هستند ذخیره می‌شود. بنابراین هیچ هکری نمی‌تواند اطلاعات بلاکچین را در تمام سیستم‌های عضو شبکه تغییر بدهد و همین موضوع امنیت را تضمین می‌کند.

بلاک چگونه کار می کند

انواع بلاک در بلاکچین

سه نوع بلاک در بلاکچین‌های مختلف وجود دارد که عبارتند از: بلاک جنسیس (Genesis block)، بلاک ولید (Valid block) و بلاک اورفان (Orphan block). در ادامه تک تک این انواع بلاک در بلاکچین را بررسی می‌کنیم.

بلاک جنسیس (Genesis block) یا بلاک پیدایش

Genesis به معنای “منشاء و مبداء” است و نام اولین بلاک در یک بلاکچین است. به دلیل وجود بلاک جنسیس، بلاک چین می‌تواند ثبت تاریخچه عملیات یا تراکنش‌ها را شروع کند. در بلاکچین، هر بلاک به بلاک قبلی خود متصل است و بخشی از داده‌های آن را در خود ذخیره می‌کند. تنها بلاکی که از یک طرف به زنجیره متصل شده، Genesis block است. ویژگی اتصال، به دلیل استفاده از فناوری‌هایی مانند درخت مرکل است. درخت مرکل امکان ارتباط تاریخچه بلاک با یک هش منحصر به فرد مرتبط با آن را فراهم می‌کند.

بلاک‌های دیگری نیز وجود دارند که روی هم قرار می‌گیرند، اما بلاک جنسیس همیشه اولین بلاک است، از این رو به آن بلاک 0 (بلاک صفر) نیز می‌گویند. بلاک جنسیس هدف مهمی را در ایجاد هماهنگی بین نود‌های شبکه انجام می‌دهد. همگام سازی نودها زمانی امکان پذیر است که پایگاه های داده هر دو نود، بلاک جنسیس یکسان داشته باشند. این امر تضمین می‌کند که دفتر کل معاملات توزیع شده در بلاکچین برای همه یکسان باشد و در نهایت امنیت شبکه تضمین می شود.

اولین بلاک جنسیس

اولین بلاک جنسیس توسط ساتوشی ناکاموتو در زمان ایجاد بیت کوین استخراج شد؛ ایجاد اولین بلاک با انتشار عمومی ایده بیت کوین در سال 2009 همزمان بود. زمانی که بلاک جنسیس بیت کوین به وجود آمد، بحثی در مورد اینکه آیا این بلاک یک کشف عمدی بود یا به صورت اتفاقی توسط ناکاموتو مطرح شده است، پیش آمد. همچنین این سوال مطرح شد که آیا ناکاموتو یک شخص واقعی است یا فقط یک نام مستعار. در Genesis Block به یک URL وب در کد بلاک جنسیس بیت کوین نوشته شده است، اما در زمان کلیک بر این آدرس پیام خطا نشان می‌دهد:

اولین تراکنش 50-BTC در پایگاه داده سیستم یافت نشد، بنابراین تراکنش رد شد.

در نتیجه، تراکنش در بلاک جنسیس توسط ساتوشی ناکاموتو به عنوان یک “تراکنش واقعی” شناخته نمی‌شود. بنابر این 50 بیت کوین اول که پاداش استخراج بلاک جنسیس بود را نمی‌توان خرج کرد.

بلاک جنسیس (Genesis block)

اما چرا؟ آیا منظور ناکاموتو این بود که اولین بیت کوی غیرقابل معامله باشد؟ یا فقط یک اشتباه از طرف ساتوشی بود؟ این مورد به موضوع بحث‌های زیادی در بین طرفداران بیت کوین تبدیل شد. با این حال، به دلیل دقت بالای ساتوشی ناکاموتو، اکثرا معتقدند انواع تراکنش ها که به سختی ممکن است که یک خطا رخ داده باشد و ناکاموتو احتمالاً کد بلاک جنسیس را دقیقاً همانطور که می‌خواست، نوشته است.

پیام محرمانه بلاک جنسیس بیت کوین

یکی دیگر از جنبه‌های عجیب بلاک جنسیس بیت کوین، پیام محرمانه‌ای است که ناکاموتو در داده‌های این بلاک قرار داده:

“The Times 03/Jan/2009 Chancellor on brink of second bailout for banks.”

“روزنامه تایمز 03/ژانویه/2009 صدر اعظم در آستانه دومین کمک مالی برای بانک‌ها.”

اگرچه ناکاموتو هرگز در مورد معنای این متن اظهار نظر نکرد، اما اکثر افراد معتقدند که این متن یک بیانیه درباره آغاز ماموریت بیت کوین عمل است. این متن عنوان مقاله‌ای است که در روز 3 ژانویه 2009 روزنامه تایمز منتشر شد و در مورد شکست دولت بریتانیا در تحریک اقتصاد پس از بحران مالی 08-2007 است. ناکاموتو از ایده موسسات مالی خیلی بزرگ در مواجه با بحران‌ها متنفر بود و می‌خواست بیت کوین از این نظر متفاوت باشد. بسیاری از مردم فکر می‌کنند که اشاره ناکاموتو به مقاله در بلاک جنسیس اشاره‌ای به تفاوت بیت کوین با بانک‌های سرمایه‌گذاری بزرگی است که در سال 2008 به کمک های مالی دولتی نیاز داشتند.

با این حال امروزه، مفهوم بلاک‌های جنسیس کاملاً پذیرفته شده است و یک انقلاب تکنولوژیکی جهانی را آغاز کرده است که تا به امروز در حال تکامل است. از این نظر، بلاک جنسیس ممکن است به عنوان «سنگ بنای» همه فناوری‌های بلاکچین در نظر گرفته شود. در نتیجه، هر بلاکچین این «سنگ بنا» را در تاریخ خود دارد.

بلاک ولید (Valid block)

بلاک‌های ولید (معتبر) یکی دیگر از انواع بلاک در بلاکچین هستند که همه بلاک‌هایی که استخراج و به بلاکچین اضافه شده‌ را در بر می‌گیرند. برای به دست آوردن یک بلاک معتبر، هر بلاک استخراج شده باید مجوز شبکه را دریافت کند و گزارش دهد که معمای رمزنگاری‌اش را حل کرده است. هنگامی که شبکه به اجماع رسید، بلاک به بلاکچین اضافه و در تمام نود‌ها توزیع می‌شود. در نتیجه، تمامی عملیات و تراکنش‌هایی که در این بلاک ها انجام شده، مورد تایید است.

معرفی انواع بلاک در بلاکچین

هر بلاک ولید شامل مجموعه‌ای از تراکنش‌های تکمیل‌شده‌ای است که به همراه آن به شبکه اضافه می‌شوند. به عنوان مثال، در بیت کوین، هر بلاک ولید به طور متوسط ​​شامل 500 تراکنش است؛ یعنی زمانی که 500 تراکنش در شبکه بیت کوین تایید شد، یک بلاک تکمیل می‌شود و بعد از طی کردن فرایند رمزنگاری به عنوان یک بلاک ولید به شبکه می‌پیوندد. این امر انواع تراکنش ها تضمین می‌کند که تمام تراکنش‌های و بلاک‌های قبلی موجود در شبکه، معتبر هستند.

هر بلاک ولید ساختار داده‌ای دارد که موارد زیر را در بر می‌گیرد:

  • نرخ هش (hash) بلاک،
  • ریشه مرکل (Merkle Root)،
  • برچسب زمانی (timestamp)
  • داده‌های تراکنش‌ها.

همه اینها به گونه‌ای تنظیم شده‌اند که هر بخش از این اطلاعات را می‌توان به طور عمومی مشاهده کرد.

بلاک اورفان (Orphan blocks)

orphan به معنای یتیم است؛ بلاک‌های اورفان (Orphan blocks) به درستی نام‌گذاری شده‌اند، زیرا این بلاک‌ها بخشی از شبکه بلاکچین نیستند. اینها عموماً توسط دو ماینر که به صورت همزمان بلاک‌ها را استخراج می‌کنند، ایجاد می‌شوند. رویه اجماع شبکه در این مرحله برای تعیین اینکه کدام بلوک تأیید می‌شود (به بلاکچین اضافه می‌شود) و کدام یک رها می‌شود، فراخوانی می‌شود. معمولاً بلاکی که بیشترین حجم تراکنش‌ها و اطلاعات را در خود دارد تاییدیه را دریافت می‌کند و به زنجیره می‌پیوندد.

فرض کنید یک مجرم سایبری تصمیم دارد با ایجاد یک فورک مخرب، شبکه بیت کوین را هک کند. برای انجام این کار، او شروع به استخراج بلاک‌ها می‌کند تا برای استخراج هر بلاک، 6.25 بیت کوین پاداش بگیرد. سپس، یک فورک در شبکه ایجاد می‌کند تا بلاک‌های جدید خود را به آن وارد کند. این کار به هکر اجازه می‌دهد از بیت کوین‌هایی که به دست آورده، بهره ببرد و قوانین دلخواه خود را در فورک جدید اعمال کند.

در واقعیت یک هکر هیچوقت نمی‌تواند چنین کاری را انجام بدهد، زیرا در زمان ایجاد بلاک جدید، شبکه بلاکچین تشخیص می‌دهد در بین بلاک‌هایی که جدید ایجاد شده، کدام یک اطلاعات بیشتری دارد و آن را به عنوان بلاک اصلی را انتخاب می‌کند. در نتیجه بازی هکر خراب می‌شود. البته اگر مهاجم بیش از 50 درصد از قدرت ماینینگ شبکه را در اختیار داشته باشد، می‌تواند این فرایند را معکوس کند، یعنی تراکنش‌های خود را تایید کند و فورک خود را بسازد و سایر بلاک‌ها را به عنوان بلاک یتیم به بلاکچین معرفی کند. به دست آوردن ۵۱ درصد از قدرت شبکه به هزینه و منابع زیادی نیاز دارد و کم‌تر کسی می‌تواند متحمل چنین هزینه سنگینی بشود.

نتیجه گیری

بلاکچین‌ها یک حوزه مطالعاتی جدید پیچیده هستند و شرکت‌ها به آرامی در حال گسترش کاربرد این فناوری نوظهورند. این تکنولوژی یکی از امن‌ترین راه‌های پردازش و تکمیل انواع تراکنش در صنایع مختلف است. انواع بلاک در بلاکچین اساس این سیستم هستند و هک کردن یا دستکاری ارزهای دیجیتال را برای مهاجمان بسیار دشوار می‌کنند. چندین بانک مرکزی در سراسر جهان در حال تحقیق در مورد مزایای بلاک ها، بلاکچین‌ها و فناوری‌های دفتر کل توزیع شده هستند. در این مقاله، ما بررسی کردیم که انواع بلاک در بلاکچین چیست و بلاک‌ها چگونه کار می‌کنند.

سؤالات متداول

اولین بلاک ارز دیجیتال در چه زمانی ایجاد شد؟

اولین بلاک مربوط به بیت کوین است که در سال 2009 توسط ساتوشی ناکاموتو ایجاد شد. این بلاک به بلاک جنسیس بیت کوین معروف است.

چگونه انواع بلاک در بلاکچین ایجاد می شود؟

ماینرها از طریق فرآیندی به نام ماینینگ، بلاک‌های جدیدی را روی بلاکچین ایجاد می‌کنند. در یک بلاکچین، هر بلاک هش منحصر به فردس دارد و استخراج یک بلاک، مخصوصا در بلاکچین‌های بزرگ، آسان نیست.

چند تراکنش در یک بلاک وجود دارد؟

در بلاکچین بیت کوین، یک بلاک به طور متوسط شامل بیش از 500 تراکنش است. در بلاکچین بیت کوین حجم متوسط هر بلاک حدود 1 مگابایت باشد. در بیت کوین کش (یک هارد فورک از بلاکچین بیت کوین)، اندازه یک بلاک می‌تواند تا 8 مگابایت برسد.

سقف انواع تراکنش بانکی چه میزان است؟

سقف تراکنش بانکی

سقف انواع تراکنش بانکی با استفاده از ابزارهای پرداخت

در سیستم بانکی، ۶ روش و شیوه انتقال وجه از طریق ابزارهای پرداخت وجود دارد که همه آنها سقف تراکنش بانکی دارد. برای آشنایی با محدودیت‌های تراکنش‌های بانکی هم آنها را در «رده» به شما معرفی‌شان می‌کنیم، هم سقف انواع تراکنش‌های بانکی در هر کدام را بررسی می‌کنیم.

درگاه پرداخت اینترنتی

برای دانستن سقف انتقال وجه اینترنتی باید بدانید انتقال وجه در آن از دو طریق انجام می‌شود؛ رمز دوم پویا و دستگاه‌ رمز ‌ساز (که به آن توکن می‌گویند). سقف انتقال پول از طریق رمز دوم پویا ۵۰ میلیون تومان و دستگاه توکن ۳۰۰ میلیون تومان است. البته اگر کارتان با این مبالغ راه نمی‌افتد، امکان افزایش آن از طریق مراجعه به بانک و بالا بردن سقف انتقال تا ۲۰۰ میلیون برای انتقال وجه با رمز دوم و ۵۰۰ میلیون تومان برای دستگاه رمزساز هم وجود دارد.

دستگاه‌های خودپرداز

اولین روش انتقال وجه که به آن کارت به کارت می‌گویند و در اصطلاحات بانکی سحاب صدایش می‌کنند، کارت به کارت از طریق دستگاه‌های خودپرداز است. انتقال وجه با دستگاه‌های خودپرداز متداول‌ترین نوع جابه‌جایی پول است، اما سقف انتقال پول از طریق این دستگاه‌ها، مبلغ 10 میلیون تومان است. اما برداشت پول از طریق خودپرداز هنوز هم مبلغ ناچیز 200 هزار تومان باقی مانده است.

برای انتقال وجه پایا تنها داشتن شماره شبا کافی است. باقی مراحل انتقال وجه از طریق همان همراه بانک و اینترنت بانک انجام می‌شود. فقط به جای شماره کارت باید شماره شبا را در بخش انتقال وجه وارد کرده و گزینه انتقال پایا را انتخاب کنید. سقف انتقال پایا مبلغ 100 میلیون تومان در هر شبانه‌روز است. سقف کارمزد در پایا هم 2500 تومان است.

ساتنا

مهم‌ترین مزیت انتقال وجه ساتنا نسبت به تمام شیوه‌های دیگر جابه‌جایی پول، امکان بالاترین سقف برای واریز وجه است. البته در انتقال ساتنا کف انتقال وجه هم وجود دارد و مبالغ کمتر از 50 میلیون تومان را نمی‌توان با آن جابه‌جا کرد. سقف ساتنا هم 200 میلیون تومان با استفاده از دستگاه رمزساز است. اگر هم دنبال انتقال مبالغ بالاتری هستید، باید تا شعبه بانک بروید و تا هر سقفی که دوست دارید، پول انتقال دهید.

اپلیکیش‌های بانکی و برنامه‌های پرداخت یکی از پرکاربردترین راه‌ها برای انتقال پول هستند. همه آنها هم از شبکه شتاب یا همان کارت به کارت برای واریز و برداشت پول استفاده می‌کنند. سقف تراکنش در شبکه شتاب بستگی به این دارد که برای انتقال وجه از اپلیکیشن‌های بانکی استفاده می‌کنید، یا برنامه‌های پرداخت مانند آپ و تاپ و سکه. سقف تراکنش در شبکه شتاب در اپلیکیشن‌های بانکی 10 میلیون تومان است، اما انتقال پول در برنامه‌های پرداخت تا 3 میلیون تومان ممکن خواهد بود.

درون بانکی

انجام عملیات انتقال پول درون بانکی یعنی رفتن به بانک و انتقال وجه از داخل شعبه. سقف تراکنش در این روش بسته به این‌که براساس شماره حساب و شبا آن را انجام دهید، یا شماره کارت، فرق می‌کند. اگر شماره حساب یا شماره شبا مقصد همراه‌تان باشد، بدون محدودیت می‌توان هر مقدار مبلغ واریز کرد. اما اگر بر اساس شماره کارت قصد انتقال پول دارید، تا سقف 15 میلیون تومان امکان امکان جابه‌جایی وجه دارید.

انواع خرابی Failure

ممکن است منطق تراکنش دچار خطا شود و یا اینکه تراکنش به خودی خود درست اجرا شود اما با قرار گرفتن در شرایط سیستم، خطایی منجر به خرابی این تراکنش شود. لذا خرابی تراکنش شامل دو مورد زیر است:

  • خطای منطقی : تراکنش به دلیل شرایط داخلی خود ( خواندن مقدار از نوع داده غلط، پیدا نکردن داده مورد نظر ، تجاوز از محدوده روی رسانه و …. ) نتواند کامل اجرا شود.
  • خطای سیستمی : تراکنش به خودی خود درست کار میکند اما در سیستم شرایطی پیش می آید که این تراکنش را از کار می اندازد. بارزترین مصداق این دسته، وقوع بن بست در سیستم و انتخاب تراکنش به عنوان قربانی است.

2- خرابی سیستم ( System Failure )

خرابی های سخت افزاری یا نرم افزاری که سبب از کار افتادن سیستم ( down شدن ) می شود ( مثل قطع برق و … ) رایج ترین نوع خرابی هستند. در این نوع خرابی ها اطلاعات حافظه اصلی سیستم از بین می رود ولی آسیبی به اطلاعات روی دیسک ( حافظه جانبی – رسانه ) وارد نمی شود.

3- خرابی رسانه

خرابی که سبب شود اطلاعات روی رسانه از بین برود یا قابل بازیابی نباشد، مانند خرابی دیسک یا خرابی هد و یا کنترلر دیسک.

4- خرابی ارتباطات:

این دسته از خرابی ها مختص بانک های نامتمرکز می باشند.

از جهت قابلیت نگهداری اطلاعات در صورت وقوع خرابی، رسانه های ذخیره سازی به سه دسته تقسیم می شوند:

  • رسانه فرار یا Volatile Storage : رسانه ای که در صورت وقوع خرابی سیستم، اطلاعات آن از بین می رود، مثل حافظه اصلی ، حافظه نهان و ثبات.
  • رسانه غیرفرار یا non-volatile Storage : خرابی سیستم را تحمل میکنند و اطلاعات آن حتی با وقوع خرابی سیستم، قابل بازیابی است. مانند دیسک، نوار مغناطیسی ، حافظه فلش یا حتی RAM ای که دارای باتری پشتیبان است.
  • رسانه پایدار : رسانه ای که ایده آل ماست و در برابر تمام خرابی ها مصون می باشد. این نوع رسانه در واقع یک مفهومنطقی است نه فیزیکی و هنوز چنین رسانه ای وجود خارجی ندارد بلکه سعی می کنیم با راهکارهایی که از رسانه های فیزیکی موجود استفاده می کنند به این هدف ایده آل نزدیک شویم.

متداولترین راهکار، استفاده از چندین کپی از داده ها روی رسانه های مختلف است ( backup ). با این کار سعی می کنیم احتمال از دست رفتن اطلاعات در صورت وقوع خرابی را به صفر هر چه نزدیکتر کنیم. هر چه تعداد کپی ها، ناهمگونی رسانه ها، درجه اطمینان آنها و …. بیشتر باشد احتمال از دست رفتن کامل اطلاعات کمتر است. اما کپی کردن ها به روز نگه داشتن داده ها و مدیریت آنها پیچیدگی های زیادی را به دنبال دارد. RAID یا Redundant Array of Independent Disks یکی از سیستم های رایج در این راستا می باشد.

Types of failures (Failure)

Failure of a Database System (focused ) may occur can be divided into four categories :

1 – Breakdown of transactions (Transaction Failure)

Logic may be an error with the transaction or the transaction itself , but being properly implemented in a system error may result in the failure of the transaction . This transaction included the following breakdown :

Logical errors : transaction due to their domestic circumstances ( reading the wrong data type , data not find the target , exceed the limits of the medium , etc. ) can not be fully implemented .
System error : Transaction itself works great , but when it comes to the system disables the transaction . The most notable instance of this class , the occurrence of deadlock in the system and choose the transaction as a victim.
2 – Breakdown (System Failure)

Hardware or software failures that crash the system (down to ) be ( such as a power outage , etc.) are the most common type of failure . The failure of the main system memory disappears but the damage to the data on the drive ( Memory Stick – media) is not entered .

3 – Media Malfunction

Failures that cause data on media is lost or not recoverable , such as a disk failure or malfunction of the head or disk controller .

4 – Communication Breakdown :

These faults are specific to decentralized banks .

In the event of failure of the stored data , storage media can be divided into three categories :

Press Escape or Volatile Storage: media in the event of system failure , data is lost , such as main memory , cache and stability.
Nonvolatile media , or non-volatile Storage: system failures are tolerated and even the failure of the system is restored . Like disks, magnetic tape , flash memory or RAM that has a battery backup .
Sustainable media : media that is ideal and is immune to all damage . This type of media is not actually a physical Mfhvmntqy the media does not exist yet , but I will concentrate on solutions that use physical media to get closer to this ideal .
The most common approach is to use multiple copies of data on different media (backup). With this work we try the likelihood of data loss in the event we fail even closer to zero . The number of copies, mixed media, and their confidence …. More complete information is less likely to lose . But keeping up to date copy of the data and manage the complexity of many to follow. RAID , or Redundant Array of Independent Disks is one of the most common system in this direction.

Bank transactions , Payment gateway Failure, System Failure, Transaction Failure, types of failures , failures of communication, transaction failures , media failures , malfunctions , failures Database , damage or Failure, system error , logic error , Database

مقایسه هزینه تراکنش در شبکه های مختلف

مقایسه هزینه تراکنش در شبکه های مختلف

مقایسه هزینه تراکنش در شبکه های مختلف به کاربران کمک می کند تا بتوانند شبکه ای با کمترین میزان هزینه کارمزد برای انجام معاملات خود انتخاب کنند. در صورتی که کاربران شبکه مناسبی را برای انتقال ارزهای دیجیتال خود انتخاب نکنند، ممکن است برای نقد کردن رمز ارزهای خود و همچنین برای انتقال ارزهای دیجیتال خود به کیف پول ها، هزینه های بسیار بالایی را بپردازند. در این مقاله قصد داریم به صورت تخصصی هزینه کارمزد شبکه های مختلف مانند شبکه های اتریوم، پالیگان و اسمارت چین، ترون و بیت کوین را بررسی کنیم تا مقرون به صرفه ترین شبکه انتقال ارزهای دیجیتال را معرفی کنیم. مقایسه هزینه تراکنش در شبکه های مختلف می تواند تصمیم گیری برای کاربران را تسهیل کند.

شبکه انتقال ارز دیجیتال چیست؟

شبکه انتقال ارز دیجیتال چیست؟

تکنولوژی بلاک چین به عنوان اساس و پایه ارزهای دیجیتال شناخته شده است. برای تکمیل فرآیند نقل و انتقالات باید جزئیات تراکنش ها روی بلاک چین مربوط به رمز ارز ثبت شود. در واقع شبکه انتقال همان فناوری بلاک چین و استانداردهای مربوط به آن می باشد که باید داخل آدرس های مبدا و مقصد به صورت یکسان باشند. نکته مهم دیگر در رابطه با انتقال رمز ارزها از یک کیف پول به کیف پول دیگر، یکسان بودن آدرس های مبدا و مقصد می باشد.

انواع شبکه های انتقال ارز دیجیتال

5 شبکه بلاک چین پرکاربرد و معروف وجود دارد که عبارتند از: بیت کوین (OMNI)، بایننس اسمارت چین (BEP2 و BEP20)، اتریوم (ERC20)، ترون (TRC20) و پالیگان یا ماتیک (Polygon). در ادامه مقاله به بررسی جداگانه هر کدام از این بلاک چین ها و مقایسه هزینه تراکنش در شبکه های مختلف می پردازیم.

بلاک چین بیت کوین و شبکه OMNI

شبکه OMNI، شبکه اختصاصی ارز دیجیتال بیت کوین است که امکان ترید ارزهای دیجیتال دیگر را نیز فراهم کرده است. شبکه OMNI بر روی بلاک چین اتریوم قرار دارد و به این بلاک چین ویژگی های جدیدی را اضافه می کند.

بلاک چین اتریوم و شبکه ERC20

بلاک چین اتریوم و شبکه ERC20

Ethereum Request for Comment که به صورت مخفف با ERC20 نمایش داده می شود، نوعی قرارداد است که اجازه فعالیت به توکن های دیگر را بر روی بلاک چین اتریوم می دهد. افزایش ترافیک در شبکه بلاک چین به دلیل محبوبیت آن، باعث شده که هزینه کارمزدها افزایش یابد.

بلاک چین بایننس اسمارت چین و شبکه های BEP2 و BEP20

بلاک چین بایننس اسمارت چین، بلاک چین اختصاصی صرافی بایننس می باشد که امکان واریز و برداشت با استانداردهای فنی متفاوت را برای کاربران خود فراهم کرده است. به این معنی که می توان یک توکن ERC20 به حساب بایننس خود واریز و توکن BEP2 برداشت کرد. بلاک چین بایننس اسمارت چین دارای دو شبکه ی BEP2 و BEP20 می باشد که با یکدیگر تفاوت دارند. اصلی ترین تفاوت این دو شبکه، مربوط به کیف پول های آنها می باشد. در شبکه BEP2، آدرس ها با bnb و در شبکه BEP20 با OX شروع می شود.

بلاک چین ترون و شبکه TRC20

بلاک چین ترون و شبکه TRC20 یکی از هزینه های تراکنش در شبکه های مختلف

توسعه دهندگان مختلف می توانند توکن های مربوط به پروژه های خود را با استفاده از قراردادهای هوشمند بر روی این شبکه ایجاد کنند. تمام توکن های ایجاد شده در شبکه ترون باید از استاندارد های TRC20 پیروی کنند.

بلاک چین شبکه پالیگان یا متیک (Polygon)

شبکه پالیگان هزینه های تراکنش ها را از طریق ارائه راهکار های لایه دوم برای اتریوم، کاهش داده است.

انواع کارمزد

آشنایی با هزینه تراکنش در شبکه های مختلف

در حوزه ارزهای دیجیتال، کارمزدهای متفاوتی وجود دارد که شامل کارمزد صرافی ها، کارمزد شبکه انتقال و کارمزد کیف پول می باشد.

1- کارمزد صرافی ها

کارمزد صرافی ها همان کمیسیونی است که صرافی ها بابت انجام معاملات خرید یا فروش از کاربران دریافت می کنند. برخی صرافی ها از کاربران کارمزد ثابتی دریافت می کنند، اما برخی دیگر، کارمزدهای متغیری بابت انجام معاملات در نظر گرفته اند.

2- کارمزد شبکه انتقال

کارمزد شبکه انتقال برای پوشش دادن هزینه های استخراج در بلاک چین از کاربران دریافت می شود و در اختیار ماینرها قرار می گیرد. این کارمزد با هدف تضمین امنیت و انجام تراکنش ها به شکل بی وقفه پرداخت می شوند.

3- کارمزد کیف پول

کاربران این کارمزد را به کیف پولی که از آن استفاده می کنند، پرداخت می کنند. از این نوع هزینه برای مدیریت و توسعه تراکنش ها و افزایش سطح امنیت دارایی ها استفاده می شود.

مقایسه هزینه تراکنش ها در شبکه های مختلف

هزینه تراکنش ها در شبکه انتقال اتریوم (ERC20)

هزینه تراکنش ها در شبکه انتقال اتریوم بر اساس اندازه تراکنش و میزان تقاضای کاربرها برای فضای بلوک متغیر می باشد. کاربران برای انجام تراکنش ها در شبکه اتریوم، باید مقداری ETH داشته باشند. افزایش محبوبیت و تعداد کاربران این شبکه و همچنین توسعه اکثر برنامه های غیر متمرکز روی این شبکه، میزان هزینه تراکنش ها در این شبکه را افزایش داده و گاهی به چند 100 دلار نیز می رسد. معمولا همزمان با شلوغ شدن شبکه اتریوم، کارمزد اتریوم افزایش می یابد. به روزرسانی های اتریوم مانند هارد فورک لندن و طرح بهبود EIP-1559 نه تنها این کارمزدها را کاهش نداد بلکه باعث افزایش هزینه های این شبکه شده اند. یکی از بزرگ ترین جهش کارمزدهای اتریوم، جهش 200 درصدی آن بوده است. در حال حاضر متوسط کارمزدها در شبکه اتریوم بیش از 30 دلار می باشد.

هزینه تراکنش ها در شبکه بایننس اسمارت چین (BEP2 و BEP20)

هزینه تراکنش ها در شبکه بایننس اسمارت چین (BEP2 و BEP20)

برجسته‌ترین رقیب شبکه اتریوم، شبکه بایننس اسمارت چین است که متعلق به بزرگ‌ترین صرافی ارز دیجیتال جهان می باشد. تراکنش ها در شبکه بایننس اسمارت چین بسیار سریع تر و با کارمزد کمتر نسبت به شبکه اتریوم صورت می گیرد. طبق داده های موجود، تراکنش های کاربران در شبکه بایننس اسمارت چین در 3 ثانیه و با کارمزد 0.05% صورت می گیرد. البته امکانات ارائه‌ شده در بستر BSC با امکانات شبکه اتریوم شباهت های زیادی دارد. کاربران برای انتقال ارزها بر روی شبکه های (BEP2 و BEP20) باید ارز دیجیتال بایننس اسمارت چین را در کیف پول خود داشته باشند. بنابراین کاربران برای پرداخت کارمزدها در (BEP2 و BEP20) باید BNB داشته باشند.

هزینه تراکنش ها در شبکه پالیگان (Polygon)

هزینه تراکنش ها در شبکه پالیگان (Polygon)

شبکه پالیگان (Polygon) به عنوان یک پلتفرم لایه دو برای اتریوم توانسته میزان مقیاس پذیری این شبکه را افزایش دهد. با استفاده از پالیگان، تمام هزینه های اتریوم اعم از هزینه های مربوط به انتقال ارز و یا قراردادهای هوشمند، خارج از زنجیره اصلی اتریوم صورت می گیرد. در زمان استفاده از شبکه پالیگان، نیازی نیست که همه تراکنش ها بر روی زنجیره اصلی اتریوم ثبت شود. بنابراین سرعت انجام تراکنش ها افزایش می یابد و همچنین کارمزد آنها کاهش می یابد. به انواع تراکنش ها عبارت دیگر پالیگان سبب کاهش هزینه های سرسام آور اتریوم شده است. کاربران برای پرداخت کارمزد تراکنش ها در شبکه پالیگان باید از توکن متیک ( MATIC) ارز بومی شبکه پالیگان می باشد، استفاده کنند.

هزینه تراکنش شبکه ترون (TRC20)

شبکه TRC20 یک شبکه انتقال توکن بر روی بلاک چین رمز ارز ترون می باشد. این شبکه یک توکن اختصاصی به نام «TRX» دارد. نکته بسیار مهم در شبکه ترون این است که تمام هزینه های انتقال در این شبکه به صورت رایگان می باشند. سرعت انجام تراکنش ها در این شبکه نیز بسیار زیاد است. البته اکثر کیف پول های ترون بابت انتقال رمز ارز ترون از کاربران هزینه دریافت می کنند، زیرا شبکه ترون برای هزینه های نگهداری و توسعه، افزایش سرعت انتقال و قطعی شدن انتقال ها به هزینه هایی نیاز دارد. شبکه ترون این هزینه ها را در قالب کارمزد شبکه یا انتقال، از کاربران خود دریافت می کند. تعداد تراکنش های شبکه ترون 2100 تراکنش در هر ثانیه می باشد در حالی که در شبکه اتریوم تنها 25 تراکنش و در شبکه بیت کوین کمتر از 5 تراکنش در ثانیه می باشد. بدون در نظر گرفتن سرعت تراکنش و میزان قطعی بودن آن می توان گفت هزینه انتقال ترون صفر است.

میانگین هزینه انتقال ترون در سال 2020 طبق گزارش وب سایت FOOL، معادل 0.0009 دلار بوده است. همچنین بسیاری از صرافی ها و کیف پول های ترون، برای برداشت ترون، هیچ کارمزدی را از کاربران دریافت نمی کنند. برخی از کیف پول ها نیزهزینه ای بین 0.1 تا 1.2 واحد ترون به عنوان کارمزد انتقال از کاربران دریافت می کنند.

هزینه تراکنش شبکه بیت کوین (OMNI)

هزینه تراکنش شبکه بیت کوین (OMNI)

کاربران شبکه بیت کوین می توانند به صورت دستی کارمزد تراکنش ها تنظیم کنند. در این شبکه امکان ارسال بیت کوین با کارمزد نزدیک صفر برای کاربران وجود دارد، اما به احتمال زیاد این تراکنش ها توسط استخراج کنندگان نادیده گرفته می شوند و مورد تایید قرار نمی گیرند. کارمزدهای بیت کوین به اندازه تراکنش (بایت) بستگی دارد نه به مبلغ ارسال شده. به طور مثال اگر اندازه تراکنش یک کاربری 400 بایت باشد و متوسط کارمزد تراکنش 80 ساتوشی در هر بایت باشد، کاربر باید 32000 ساتوشی جهت تایید تراکنش خود بپردازد. زمانی که ترافیک در شبکه بیت کوین افزایش می یابد و برای ارسال بیت کوین میزان تقاضا افزایش یابد، کارمزد تراکنش مورد نیاز جهت تایید سریع نیز افزایش می یابد. ماینرها اولویت بندی تراکنش ها را بر اساس میزان کارمزد آنها انجام می دهند. بنابراین تراکنش هایی که کارمزد پایین تری دارند، از اولویت کمتری برای تایید شدن برخوردارند.

سخن پایانی

هزینه تراکنش ها در شبکه های مختلف، با یکدگیر متفاوت می باشد. کاربران با مقایسه هزینه تراکنش در شبکه های مختلف، می توانند متناسب با نیاز خود بهترین شبکه را برای انجام معاملات خود انجام دهند.



اشتراک گذاری

دیدگاه شما

اولین دیدگاه را شما ارسال نمایید.