گفتنی است که شرکت های سرمایه گذاری سهام شرکت ها را با هدف مدیریت خود شرکت خریداری نمی کنند، یعنی به هیچ عنوان برای آن ها اهمیتی ندارد چه فردی دارد آن ها را مدیریت می کند. این موضوع برای آن ها اهمیت دارد که عملکرد شرکت مناسب باشد و به بیشترین سوددهی دست پیدا کند تا خودشان هم از این سوددهی منتقع شوند. هر زمان هم که شرکت به سوددهی نرسد یا روند نزولی را طی کند، سهامش را به فروش خواهند رساند. لذا نگاه شرکت های سرمایه گذاری به خرید سهام شرکت ها نگاهی بلند مدت نیست و در واقع نگاه آن ها کوتاه مدت می باشد.
بازده چیست؟
سود یا پاداش حاصل از هر نوع سرمایه‌گذاری، بازده نامیده می‌شود. این مفهوم نیز همانند ریسک برحسب درصد بیان شده و کیفیت آن، معمولاً بر مبنای دوره زمانی حصول، عملکرد سایر دارایی‌ها در مدت مشابه و شاخص‌های پولی، ارزیابی می‌گردد. بازدهی سرمایه‌گذاران بازار سهام، از دو طریق افزایش قیمت سهم و سود نقدی سالانه، حاصل می‌شود. به منظور تعیین درصد بازدهی بهینه، معیار مشخصی وجود ندارد زیرا، همانگونه که در بالا اشاره شد؛ محاسبه بازدهی مطلوب می‌تواند تابعی از افق سرمایه‌گذاری، ماهیت دارایی، ریسک، هزینه‌های معاملاتی، نرخ بهره، درصد تورم و… باشد.
به عبارت دیگر، نحوه ارزیابی بازدهی اوراق دارای درآمد ثابت با سهام موجود در بورس که سود مقرر شده‌ای برای آنها وجود ندارد؛ کاملاً متفاوت است.
برای مثال اگر نرخ تورم کشور را ۲۰ درصد فرض کنیم، کسانی که در اوراق مشارکت با سود ۲۵ درصد سرمایه‌گذاری کنند؛ علاوه بر حفظ ارزش پول خود در مقابل تورم، ۵ درصد نیز بازده واقعی داشته‌اند. اما زمانی که کارشناسان مالی به ارزیابی عملکرد بازار سرمایه می‌پردازند، علاوه بر موارد فوق، معمولاً تمرکز اصلی آنها بر مقایسه عملکرد بورس، با سایر بازارهای سرمایه‌گذاری نظیر ارز و طلا در مدت مشابه می‌باشد.
بازده در طرف مقابل ریسک بوده و به گونه‌ای، نتیجه تقبل ریسک است. در واقع سرمایه گذاران به منظور دستیابی به بازدهی معقول حاضر می‌شوند تا درصد ریسک احتمالی مشخصی را تحمل کنند. واژه بازده، الزاماً به کسب سود تعبیر نمی‌شود و این موضوع به اشتباه در ذهن برخی سرمایه گذاران نقش بسته است. مثبت یا منفی بودن بازدهی، طبیعت سرمایه‌گذاری است و سود و زیان هر دو، پاداش معاملاتی ما محسوب می‌شوند. در یک کلام می‌توان گفت، کسب بازدهی انگیزه تمام افراد از ورود به دنیای سرمایه‌گذاری است.
انواع بازده در بازار سهام
در معاملات سهام و بازار مالی، بازده به دو دسته کلی مورد انتظار و واقعی تقسیم می‌شود.
بازده مورد انتظار؛ پیش از ورود به معامله تعیین شده و بیانگر انتظارات سوددهی، از موقعیت معاملاتی مذکور است. به منظور تعیین بازده مورد انتظار خود از هر موقعیت معاملاتی سهام، باید به متدهای تحلیلی مختلف مسلط باشیم. برحسب تحلیل شرایط بنیادی و گزارشات مالی منتشره از سوی شرکت‌ها، در مورد سود تقسیمی پایان سال، سناریوهایی در نظر می‌گیریم. سپس وضعیت نموداری سهم را بر اساس اصول و روش‌های تکنیکالی بررسی نموده و اهداف قیمتی آینده آن، مشخص خواهند شد. در نهایت بازدهی تقریبی مورد انتظار با توجه به ریسک و حجم معامله، از مجموع پتانسیل سوددهی آتی سهم محاسبه می‌شود.
بازده واقعی؛ پس از خروج و بر اساس سود قطعی کسب شده از موقعیت معاملاتی، قابل محاسبه می‌باشد. به بیان ساده، مجموع اختلاف قیمت خرید و فروش سهم، سود نقدی و بعضاً درآمد حاصل از حق تقدم‌های سهام، نشان دهنده بازده واقعی شما است. تفاوت بازده واقعی و مورد انتظار، بیانگر سطح کیفی سرمایه‌گذاری طی دوره مذکور است.
بسیاری از کارشناسان سرمایه‌گذاری توصیه می‌کنند که حین انجام محاسبات تعیین بازده مورد انتظار، رویکرد محافظه کارانه‌ای داشته باشید. زیرا موجب می‌شود که با داشتن دیدگاهی واقع بینانه، درصد خطا کاهش یافته و از شناسایی سودهای موهومی جلوگیری شود.
نحوه تعیین بازده یک موقعیت معاملاتی
همانگونه که توضیح داده شد؛ برای محاسبه بازده واقعی باید پس از فروش سهام، مجموع سود حاصل شده از این موقعیت معاملاتی را محاسبه نمایید؛ تا درصد بازده نسبت به سرمایه کل مشخص شود. در همین راستا و به منظور درک عمیق مطلب، توجه شما را به یک معامله فرضی جلب می‌کنیم:
سرمایه گذار الف با دارایی ۵۰ میلیون تومانی خود، در بازار سهام تهران مشغول فعالیت است. وی در ابتدای سال تصمیم می‌گیرد؛ با افق سرمایه‌گذاری یکساله، روی سهام شرکت ایران خودرو سرمایه‌گذاری نماید. طبق تحلیل نموداری، پیش بینی می‌شود این سهم تا پایان سال، حداقل یک رشد قیمت ۲۰ درصدی را تجربه کند. همچنین نتایج تحلیل بنیادی نشان دهنده این است که شرکت وضعیت سوددهی فوق العاده‌ای داشته و بر اساس سیاست‌های مدیریتی فعلی، تقسیم سود نقدی ۲۰۰ تومانی به ازای هر سهم در پایان سال مالی، بسیار محتمل است.
حداکثر ریسک قابل تحمل برای این سرمایه گذار در موقعیت معاملاتی مذکور، ۱۵ درصد نسبت به کل سرمایه می‌باشد. اگر نقطه ورود مد نظر، در ناحیه قیمتی ۱۰۰۰ تومانی بوده و طبق استراتژی معاملاتی در صورت افت قیمت تا محدوده ۸۰۰ تومان، سرمایه گذار با پذیرش زیان از معامله خارج شود؛ با انجام محاسبات مربوط به تعیین حجم بر اساس مدیریت سرمایه مشخص می‌شود که این شخص مجاز است حداکثر ۳۷۵۰۰ سهم از این شرکت را خریداری کند.
۵۰/۰۰۰/۰۰۰ × ۱۵% = ۷/۵۰۰/۰۰۰
۱۰۰۰ – ۸۰۰ = ۲۰۰
۷/۵۰۰/۰۰۰ ÷ ۲۰۰ = ۳۷۵۰۰
تفاوت بازده واقعی و مورد انتظار
طبق تحلیل فوق و با توجه به مقادیر سود مورد انتظار ناشی از رشد قیمت و تقسیم سود نقدی سهام، مجموع بازدهی احتمالی این موقعیت معاملاتی بر اساس حجم حدوداً ۳۰ درصد می‌باشد، که نشان دهنده شرایط ایده‌آل معامله مذکور از لحاظ قوانین مدیریت سرمایه است.
۲۰۰ (سود نقدی احتمالی سهم) + ۲۰۰ (مقدار افزایش قیمت احتمالی سهم) = ۴۰۰ (مجموع بازده مورد انتظار به ازای هر سهم)
۳۷۵۰۰ × ۴۰۰ = ۱۵/۰۰۰/۰۰۰
اما پس از گذشت یک سال، قیمت سهم به ۱۱۰۰ تومان می‌رسد (افزایش قیمت ۱۰ درصدی). از طرف دیگر، گزارشات مالی شرکت در سامانه کدال نیز بیانگر این است، که سود نقدی شرکت ایران خودرو در پایان سال مالی مذکور، صرفاً ۵۰ تومان است! پس از انجام محاسبات سود و زیان مشخص می‌شود؛ این سرمایه‌گذار مجموعاً در این معامله، ۱۱.۱درصد بازدهی کسب کرده است.
۱۰۰ (سود نقدی سهم) + ۵۰ (مقدار افزایش قیمت سهم) = ۱۵۰ (مجموع بازده واقعی به ازای هر سهم)
۳۷۵۰۰ × ۱۵۰ = ۵/۶۲۵/۰۰۰
با توجه به اختلاف قابل ملاحظه بازده واقعی و مورد انتظار (حدوداً یک سوم)، افق زمانی و مقدار ریسک معامله، به این نتیجه می‌رسیم؛ که مثال فوق موقعیت معاملاتی چندان پرسودی نبوده است! اما در این قسمت ذکر دو مورد ضروری است.
همانطور که خودتان می‌دانید، خرید و فروش سهام در بازار تفاوت بین سرمایه‌گذاری بورس شامل کارمزد ۱.۵ درصدی می‌باشد، که جهت سهولت محاسبات، از در نظر گرفتن آن چشم پوشی کردیم. نکته بعدی این است، که معمولاً فرآیند پرداخت سود نقدی سهام شرکت‌ها، به سرعت و عیناً در پایان سال انجام نمی‌شود و مسلماً طولانی‌تر شدن دوره پرداخت، تأثیر منفی بر بازدهی معاملات دارد. در نتیجه اگر موارد مذکور را نیز در نظر بگیریم؛ سرمایه گذار «الف» بازدهی واقعی کمتری خواهد داشت. چنین نتایج معاملاتی، می‌تواند ناشی از پیش بینی‌های بسیار خوشبینانه، ضعف روش تحلیل یا استراتژی معاملاتی، ریسک‌های سیستماتیک و… باشد. بسیاری از این عوامل، به مرور زمان و پس از کسب تجربه سرمایه‌گذاری در بازار، قابل اصلاح و اجتناب خواهند بود. در واقع کسب بازدهی مناسب تا حد زیادی، نتیجه مهارت شما در معامله‌گری است، زیرا توانسته‌اید موقعیت‌های معاملاتی خود را در تمام مراحل، از لحظه ورود تا خروج به گونه‌ای مدیریت کنید، که بهترین نتیجه ممکن حاصل شود.
تا اینجا سعی شد، مفاهیم ریسک و بازده در بازار سهام و جزئیات مربوط به آنها شرح داده شوند. در مطالب آتی، رابطه ریسک و بازده و نسبت‌های کاربردی در مدیریت سرمایه را توضیح خواهیم داد.
تفاوت صندوق و شرکت سرمایه گذاری چیست؟
خیلی از ما تا به حال نام صندوق های سرمایه گذاری و یا شرکت های سرمایه گذاری را شنیده ایم، اما اغلب نمیدونیم که این دو چه هستن و به چه صورتی کار می کنند و اصلا تفاوت صندوق و شرکت سرمایه گذاری در چیست؟ در این مقاله از سایت کد بورسی قصد داریم تا در خصوص تفاوت صندوق و شرکت سرمایه گذاری صحبت کنیم. خیلی از افراد تفاوت صندوق و شرکت سرمایه گذاری رو نمیدونن و این باعث سردرگمی و گاهی اوقات حتی سرمایه گذاری اشتباه روی موردی که قصد سرمایه گذاری روی آن را ندارند، می شود. لذا همین موضوع ما را بر آن داشت تا یک مطلب کامل، با زبانی ساده و قابل فهم برای همه عزیزان تهیه کنیم، بنابراین ادامه این مقاله رو به هیچ وجه از دست نده.
تفاوت صندوق و شرکت سرمایه گذاری
در واقع به همان شکلی که نهادهای مالی در تمامی کشور های دنیا در حال پیشرفت هستند و روز به روز وسیع تر می شوند، اقتصاد ایران هم پا به پای آن ها به روز رسانی می گردد. در کنار نهادهای مالی نام آشنایی مانند؛ بورس، صندوق های سرمایه گذاری و … نهادی مثل شرکت سرمایه گذاری هم وجود دارند که در این مقاله از کد بورسی قصد داریم تفاوت صندوق و شرکت سرمایه گذاری با یک دیگر در چیست و این دو با شرکت های سرمایه گذاری هلدینگ چه تفاوتی دارند، لذا با ما همراه باشید.
شرکت سرمایه گذاری چیست؟
در ابتدا باید گتف که شرکت های سرمایه گذاری طبق بند ۲۱ ماده یک قانون بازار اوراق بهادار، نهادهای مالی هستند که مثل صندوق های سرمایه گذاری واسطه ای در راستای خرید و فروش سهام شرکت های بورسی هستند. این شرکت ها متشکل از مجموعه ای از افراد متخصص می باشند که وضعیت شرکت های پذیرفته شده در بورس را بررسی و تحلیل خواهند کرد و می دانند در چه زمانی می بایست سهام این شرکت ها را خرید و چه زمان به فروش رساند تا بیشترین سود را کسب کرد. این بدین معنی است که فعالیت اصلی این شرکت ها خرید و فروش سهام شرکت های بورسی و غیر بورسی در بهترین زمان و با بهترین قیمت ممکن است.
گفتنی است که شرکت های سرمایه گذاری سهام شرکت ها را با هدف مدیریت خود شرکت خریداری نمی کنند، یعنی به هیچ عنوان برای آن ها اهمیتی ندارد چه فردی دارد آن ها را مدیریت می کند. این موضوع برای آن ها اهمیت دارد که عملکرد شرکت مناسب باشد و به بیشترین سوددهی دست پیدا کند تا خودشان هم از این سوددهی منتقع شوند. هر زمان هم که شرکت به سوددهی نرسد یا روند نزولی را طی کند، سهامش را به فروش خواهند رساند. لذا نگاه شرکت های سرمایه گذاری به خرید سهام شرکت ها نگاهی بلند مدت نیست و در واقع نگاه آن ها کوتاه مدت می باشد.
امروزه ۱۰ ها شرکت سرمایه گذاری در بورس مشغول هستند که بعضی از آن ها مربوط به بانک ها یا موسسات اعتباری و لیزینگ هستند و بعضی دیگر هم در زمینه های تخصصی مانند خودرو، ساختمان، صنایع شیمیای و … سرمایه گذاری انجام می دهند.
انواع شرکت سرمایه گذاری
شرکت های سرمایه گذاری را طبق مولفه های گوناگون می توان به صورت زیر دسته بندی نمود :
| دسته بندی | نوع شرکت سرمایه گذاری |
| طبق نوع فعالیت | شرکت هایی با فعالیت عام شرکت هایی با فعالیت خاص |
| طبق پذیرش در بازار بورس اوراق بهادار | پذیرفته شده در بازار بورس شرکت های خارج از بازار بروس |
| طبق حوزه فعالیت | شرکت سرمایه گذاری با حوزه فعالیت عام شرکت سرمایه گذاری با حوزه فعالیت خاص |
| طبق سطح فعالیت | شرکت سرمایه گذاری با مدیریت فعال شرکت سرمایه گذاری با مدیریت غیر فعال |
| طبق نوع مالکیت | شرکت سرمایه گذاری خصوصی شرکت سرمایه گذاری دولتی شرکت سرمایه گذاری مختلط شرکت سرمایه گذاری وابسته به نهادهای عمومی غیر دولتی |
این نکته را در نظر داشته باشید که شرکت های سرمایه گذاری نیز اساسنامه دارند که در آن شرح فعالیت ها و قوانین حاکم بر فعالیت های گوناگون عنوان شده است. در اساسنامه تمامی شرکت های سرمایه گذاری یک سری فعالیت های مشترک وجود دارد که در زیر برای شما عزیزان آورده شده است :
- خرید یا انتشار اوراق مشارکت
- ارائه خدمات مشاوره ای
- سرمایه گذاری در انواع شرکت ها، موسسات، طرح ها و پروژه ها
- خرید، فروش و پذیره نویسی سهام شرکت های تولیدی، بازرگانی و خدماتی پذیرفته شده در بازار بورس و اوراق بهادار تهران و بازار فرابورس ایران
- استفاده از تسهیلات مالی و اعتباری بانک ها، شرکت های بیمه و موسسات مالی و اعتباری داخلی و خارجی
سود شرکت سرمایه گذاری
نحوه سوددهی شرکت های سرمایه گذاری به ۲ مدل مختلف خواهد بود که به شرح زیر می باشد :
سود نقدی
این بخش از سود را شرکت سرمایه گذاری در ازای هر سهم، به صاحب سهام پرداخت خواهد شد. نرخ بازده نقدی نیز مثل صندوق های سرمایه گذاری، از تقسیم مبلغ سود پرداختی به هر سهم بر ارزش هر سهم قابل ارزیابی و محاسبه خواهد بود.
عواید سرمایه ای
این قسمت از درآمد در راستای افزایش ارزش سهام شرکت به وجود می آید و ناشی از افزایش ارزش اوراق بهادار موجود در سبد دارایی های شرکت می باشد، دقیقا مانند صندوق های سرمایه گذاری. بنابراین چنانچه قصد داشته باشیم بازده کل سرمایه گذاری در شرکت های سرمایه گذاری را محاسبه کنیم، مجموع این ۲ قسمت را بر ارزش سرمایه گذاری اولیه تقسیم می کنیم. حاصل این تقسیم می تواند بیانگر عملکرد شرکت سرمایه گذاری باشد و می توان گفت که از فرمول زیر محاسبه می گردد :
اگرچه بازده کل سرمایه گذاری یکی از معیار های حائز اهمیت به منظور بررسی نوع عملکرد یک شرکت تفاوت بین سرمایه‌گذاری سرمایه گذاری یا سایر نهاد های مالی به حساب می آید، ولی موضوع دیگری که می بایست در خاطر داشته باشیم میزان ریسک در سرمایه گذاری است. به همان شکلی که صندوق های سرمایه گذاری طبق میزان ریسک انواع گوناگونی دارند و فرد سرمایه گذار می بایست ابتدا ریسک پذیری خود را در نظر بگیرد و سپس صندوق مناسب را انتخاب نماید، شرکت های سرمایه گذاری هم میزان ریسک گوناگونی را به همراه خواهند داشت. لذا پیش از سرمایه گذاری در یک شرکت سرمایه گذاری می بایست میزان ریسک پذیری خودمان را تعیین کرده باشیم و در ادامه با توجه به ریسک آن شرکت در سرمایه‌گذاری هایش و میزان بازدهی که در دوره های گوناگون داشته، اقدام به سرمایه گذاری نماییم.
ارزش گذاری سهام شرکت های سرمایه گذاری
ارزش گذاری سهام شرکت های سرمایه گذاری بر اساس ۲ فاکتور صورت می پذیرد که این ۲ شاخص به شرح زیر می باشد :
۱) روش خالص ارزش دارایی ها
خالص ارزش دارایی های یک سهم در حقیقت ارزش یک سهم از شرکت تفاوت بین سرمایه‌گذاری سرمایه گذاری و معادل ارزش خالص دارایی ها در صندوق های سرمایه گذاری می باشد. این روش بر ارزش روز یا ارزش منصفانه برآوردی دارایی ها و اوراق بهادار شرکت تاکید دارد. این بدین معنی است که ارزش برآوردی بیانگر ارزش ذاتی یک سهم شرکت است و مثل صندوق های سرمایه گذاری از تقسیم خالص دارایی های شرکت بر تعداد سهام متعلق به سهام داران حاصل می شود.
۲) روش ارزش بازار
از آنجا که سهام تعدادی از شرکت های سرمایه گذاری در بازار سهام پذیرفته شده و معامله می شوند، ارزش دیگری طبق میزان عرضه و تقاضای بازار پیدا خواهند کرد. این ارزش می تواند با ارزش خالص دارایی ها تفاوت داشته باشد و به همین دلیل با صندوق های سرمایه گذاری تفاوت هایی دارد، البته به جز صندوق های سرمایه گذاری قابل معامله.
تفاوت شرکت سرمایه گذاری با صندوق سرمایه گذاری
در صندوق های سرمایه گذاری هر وقتی که سرمایه گذار بخواهد، با ابطال واحد های سرمایه گذاری از صندوق بیرون می رود و سرمایه اش را نقد خواهد کرد، ولی در شرکت های سرمایه گذاری این امکان به سادگی در اختیار شما نخواهد بود. بلکه چنانچه یک سرمایه گذار در شرکت قصد خروج و دریافت نقدی سرمایه اش را داشته باشد، می بایست سهام خود را به شخص دیگری انتقال دهد. این بدین معنی است که سرمایه یک صندوق سرمایه گذاری باز است و هر کسی قادر است با خرید واحد سرمایه گذاری وارد صندوق شود و سرمایه صندوق افزایش یابد و این در حالی است که سرمایه در شرکت سرمایه گذاری باز نیست و ورود و خروج سرمایه در قالب افزایش یا کاهش سرمایه و با طی تشریفاتی که در قانون تجارت عنوان شده است، صورت می پذیرد.
همین طور خرید سهام در شرکت های سرمایه گذاری به سادگی خرید واحد سرمایه گذاری در صندوق ها نخواهد بود و چنانچه فردی قصد داشته باشد سرمایه اش را وارد یک شرکت کند، در حقیقت می بایست سهام شخص دیگری را که قصد خروج دارد، بخرد. این موضوع رو مد نظر خود قرار دهید که همه شرکت های سرمایه گذاری زیر نظر سازمان بورس مشغول هستند، بنابراین چون نهادی معتبر بر آن ها نظارت داره، می توان گفت که این شرکت ها به منظور سرمایه گذاری بسیار امن و مطمئن خواهند بود. لذا می توان این طور بیان کرد که امکان نقدشوندگی سهام در شرکت های سرمایه گذاری به نسبت صندوق های سرمایه گذاری بسیار کم است. در ادامه جدول کاملی در خصوص با تفاوت های شرکت های سرمایه گذاری با صندوق های سرمایه گذاری برای شما عزیزان عنوان شده است.
جدول تفاوت صندوق و شرکت سرمایه گذاری
| موضوع | شرکت سرمایه گذاری | صندوق سرمایه گذاری |
| کوچکترین جز سرمایه | سهم | واحد سرمایه‌گذاری |
| ورود سرمایه گذار | خرید سهم | صدور واحد سرمایه گذاری |
| خروج سرمایه گذار | فروش سهم | ابطال واحد سرمایه گذاری |
| مکانیزم ارزش گذاری | عرضه و تقاضا | خالص ارزش روز دارایی ها |
| سرمایه | ثابت – بر اساس اساسنامه | متغیر – در حدود تعیین شده در اساسنامه |
| نحوه افزایش و کاهش سرمایه | برگزاری مجمع فوق العاده و تصویب افزایش یا کاهش سرمایه توسط سهامداران | صدور و ابطال واحد های سرمایه گذاری |
| ارکان | مجمع عمومی صاحبان سهام، هیئت مدیره، مدیر عامل، بازرس | مجمع، مدیر، ضامن، متولی و حسابرس |
| قابلیت نقدشوندگی | اندک | بالا |
| دوره فعالیت | اغلب نامحدود | محدود |
| دوره پذیره نویسی | دارد | دارد |
تفاوت شرکت سرمایه گذاری با هلدینگ
می توان گفت که هلدینگ یا شرکت مادر بر خلاف شرکت های سرمایه گذاری، سهام شرکت ها را خریداری می کند و روی آن ها سرمایه گذاری انجام می دهد تا بتواند آن ها را مدیریت و کنترل نماید. ولی به همان صورتی که پیش تر هم ذکر کردیم، شرکت های سرمایه گذاری سهام شرکت های بورسی و غیر بورسی را مورد معامله قرار می دهند تا برای سهام داران خود سود سازی کنند و در مدیریت شرکت هایی که سهام آن ها خریداری شده است، دخل و تصرفی ندارند.
علاقه مند به سرمایه گذاری در بازار بورس هستید؟ از طریق لینک زیر ( ثبت نام سریع و رایگان ) اقدام به ثبت نام نمایید. راهنمایی و آموزش بورس نیز به صورت رایگان بعد از ثبت نام برای شما ارسال خواهد شد.
لذا شرکت های سرمایه گذاری وقتی که سهام شرکت های زیرمجموعه خود را به فروش می رسانند که سود مناسبی نصیبشان شود و این در حالی است که شرکت های هلدینگ سهام شرکت های زیر مجموعه خود را جز در تفاوت بین سرمایه‌گذاری موارد خاص به فروش نمی رسانند. مراحل ثبت این ۲ مدل شرکت به یک دیگر شباهت زیادی دارد و تنها فرق آن ها در سرمایه اولیه مورد نیاز برای ثبت می باشد و آن به این شکل است که سرمایه اولیه مورد نیاز به منظور ثبت شرکت هلدینگ در صورتی که سهامی خاص باشد ۵۰ میلیارد ریال و در شرایطی که سهامی عام باشد ۱۰۰ میلیارد ریال است، ولی شرکت سرمایه گذاری فقط در قالب سهامی خاص و با سرمایه اولیه ۱ میلیون ریال قابلیت ثبت شدن را خواهد داشت.
کلام آخر
در این مقاله به ذکر شرایط و نحوه درآمدزایی شرکت های سرمایه گذاری، صندوق های سرمایه گذاری و همینطور هولدینگ های سرمایه گذاری پرداختیم و به ذکر تفاوت این سه پرداختیم. حال قدمی که شما جهت سرمایه گذاری مناسب در این گونه از موارد باید بردارید این است که میزان ریسک پذیری خود را تعیین کرده و همین طور انتظاری که از سوددهی مطلوب آن ها در نظر دارید رو مشخص کنید و با در اختیار داشتن اطلاعات کامل و کافی در خصوص آن مورد خاص، به سرمایه گذاری روی آن اقدام کنید. امیدوارم که تونسته باشیم دید خوبی در خصوص با انواع سرمایه گذاری ها به شما دهیم. هر سوال و یا موردی بود، حتما با تیم کارشناسی کد بورسی در میون بگزارید تا پاسخ شما داده شود.
بازده چیست؟
سود یا پاداش تفاوت بین سرمایه‌گذاری حاصل از هر نوع سرمایه‌گذاری، بازده نامیده می‌شود. این مفهوم نیز همانند ریسک برحسب درصد بیان شده و کیفیت آن، معمولاً بر مبنای دوره زمانی حصول، عملکرد سایر دارایی‌ها در مدت مشابه و شاخص‌های پولی، ارزیابی می‌گردد. بازدهی سرمایه‌گذاران بازار سهام، از دو طریق افزایش قیمت سهم و سود نقدی سالانه، حاصل می‌شود. به منظور تعیین درصد بازدهی بهینه، معیار مشخصی وجود ندارد زیرا، همانگونه که در بالا اشاره شد؛ محاسبه بازدهی مطلوب می‌تواند تابعی از افق سرمایه‌گذاری، ماهیت دارایی، ریسک، هزینه‌های معاملاتی، نرخ بهره، درصد تورم و… باشد.
به عبارت دیگر، نحوه ارزیابی بازدهی اوراق دارای درآمد ثابت با سهام موجود در بورس که سود مقرر شده‌ای برای آنها وجود ندارد؛ کاملاً متفاوت است.
برای مثال اگر نرخ تورم کشور را ۲۰ درصد فرض کنیم، کسانی که در اوراق مشارکت با سود ۲۵ درصد سرمایه‌گذاری کنند؛ علاوه بر حفظ ارزش پول خود در مقابل تورم، ۵ درصد نیز بازده واقعی داشته‌اند. اما زمانی که کارشناسان مالی به ارزیابی عملکرد بازار سرمایه می‌پردازند، علاوه بر موارد فوق، معمولاً تمرکز اصلی آنها بر مقایسه عملکرد بورس، با سایر بازارهای سرمایه‌گذاری نظیر ارز و طلا در مدت مشابه می‌باشد.
بازده در طرف مقابل ریسک بوده و به گونه‌ای، نتیجه تقبل ریسک است. در واقع سرمایه گذاران به منظور دستیابی به بازدهی معقول حاضر می‌شوند تا درصد ریسک احتمالی مشخصی را تحمل کنند. واژه بازده، الزاماً به کسب سود تعبیر نمی‌شود و این موضوع به اشتباه در ذهن برخی سرمایه گذاران نقش بسته است. مثبت یا منفی بودن بازدهی، طبیعت سرمایه‌گذاری است و سود و زیان هر دو، پاداش معاملاتی ما محسوب می‌شوند. در یک کلام می‌توان گفت، کسب بازدهی انگیزه تمام افراد از ورود به دنیای سرمایه‌گذاری است.
انواع بازده در بازار سهام
در معاملات سهام و بازار مالی، بازده به دو دسته کلی مورد انتظار و واقعی تقسیم می‌شود.
بازده مورد انتظار؛ پیش از ورود به معامله تعیین شده و بیانگر انتظارات سوددهی، از موقعیت معاملاتی مذکور است. به منظور تعیین بازده مورد انتظار خود از هر موقعیت معاملاتی سهام، باید به متدهای تحلیلی مختلف مسلط باشیم. برحسب تحلیل شرایط بنیادی و گزارشات مالی منتشره از سوی شرکت‌ها، در مورد سود تقسیمی پایان سال، سناریوهایی در نظر می‌گیریم. سپس وضعیت نموداری سهم را بر اساس اصول و روش‌های تکنیکالی بررسی نموده و اهداف قیمتی آینده آن، مشخص خواهند شد. در نهایت بازدهی تقریبی مورد انتظار با توجه به ریسک و حجم معامله، از مجموع پتانسیل سوددهی آتی سهم محاسبه می‌شود.
بازده واقعی؛ پس از خروج و بر اساس سود قطعی کسب شده از موقعیت معاملاتی، قابل محاسبه می‌باشد. به بیان ساده، مجموع اختلاف قیمت خرید و فروش سهم، سود نقدی و بعضاً درآمد حاصل از حق تقدم‌های سهام، نشان دهنده بازده واقعی شما است. تفاوت بازده واقعی و مورد انتظار، بیانگر سطح کیفی سرمایه‌گذاری طی دوره مذکور است.
بسیاری از کارشناسان سرمایه‌گذاری توصیه می‌کنند که حین انجام محاسبات تعیین بازده مورد انتظار، رویکرد محافظه کارانه‌ای داشته باشید. زیرا موجب می‌شود که با داشتن دیدگاهی واقع بینانه، درصد خطا کاهش یافته و از شناسایی سودهای موهومی جلوگیری شود.
نحوه تعیین بازده یک موقعیت معاملاتی
همانگونه که توضیح داده شد؛ برای محاسبه بازده واقعی باید پس از فروش سهام، مجموع سود حاصل شده از این موقعیت معاملاتی را محاسبه نمایید؛ تا درصد بازده نسبت به سرمایه کل مشخص شود. در همین راستا و به منظور درک عمیق مطلب، توجه شما را به یک معامله فرضی جلب می‌کنیم:
سرمایه گذار الف با دارایی ۵۰ میلیون تومانی خود، در بازار سهام تهران مشغول فعالیت است. وی در ابتدای سال تصمیم می‌گیرد؛ با افق سرمایه‌گذاری یکساله، روی سهام شرکت ایران خودرو سرمایه‌گذاری نماید. طبق تحلیل نموداری، پیش بینی می‌شود این سهم تا پایان سال، حداقل یک رشد قیمت ۲۰ درصدی را تجربه کند. همچنین نتایج تحلیل بنیادی نشان دهنده این است که شرکت وضعیت سوددهی فوق العاده‌ای داشته و بر اساس سیاست‌های مدیریتی فعلی، تقسیم سود نقدی ۲۰۰ تومانی به ازای هر سهم در پایان سال مالی، بسیار محتمل است.
حداکثر ریسک قابل تحمل برای این سرمایه گذار در موقعیت معاملاتی مذکور، ۱۵ درصد نسبت به کل سرمایه می‌باشد. اگر نقطه ورود مد نظر، در ناحیه قیمتی ۱۰۰۰ تومانی بوده تفاوت بین سرمایه‌گذاری و طبق استراتژی معاملاتی در صورت افت قیمت تا محدوده ۸۰۰ تومان، سرمایه گذار با پذیرش زیان از معامله خارج شود؛ با انجام محاسبات مربوط به تعیین حجم بر اساس مدیریت سرمایه مشخص می‌شود که این شخص مجاز است حداکثر ۳۷۵۰۰ سهم از این شرکت را خریداری کند.
۵۰/۰۰۰/۰۰۰ × ۱۵% = ۷/۵۰۰/۰۰۰
۱۰۰۰ – ۸۰۰ = ۲۰۰
۷/۵۰۰/۰۰۰ ÷ ۲۰۰ = ۳۷۵۰۰
تفاوت بازده واقعی و مورد انتظار
طبق تحلیل فوق و با توجه به مقادیر سود مورد انتظار ناشی از رشد قیمت و تقسیم سود نقدی سهام، مجموع بازدهی احتمالی این موقعیت معاملاتی بر اساس حجم حدوداً ۳۰ درصد می‌باشد، که نشان دهنده شرایط ایده‌آل معامله مذکور از لحاظ قوانین مدیریت سرمایه است.
۲۰۰ (سود نقدی احتمالی سهم) + ۲۰۰ (مقدار افزایش قیمت احتمالی سهم) = ۴۰۰ (مجموع بازده مورد انتظار به ازای هر سهم)
۳۷۵۰۰ × ۴۰۰ = ۱۵/۰۰۰/۰۰۰
اما پس از گذشت یک سال، قیمت سهم به ۱۱۰۰ تومان می‌رسد (افزایش قیمت ۱۰ درصدی). از طرف دیگر، گزارشات مالی شرکت در سامانه کدال نیز بیانگر این است، که سود نقدی شرکت ایران خودرو در پایان سال مالی مذکور، صرفاً ۵۰ تومان است! پس از انجام محاسبات سود و زیان مشخص می‌شود؛ این سرمایه‌گذار مجموعاً در این معامله، ۱۱.۱درصد بازدهی کسب کرده است.
۱۰۰ (سود نقدی سهم) + ۵۰ (مقدار افزایش قیمت سهم) = ۱۵۰ (مجموع بازده واقعی به ازای هر سهم)
۳۷۵۰۰ × ۱۵۰ = ۵/۶۲۵/۰۰۰
با توجه به اختلاف قابل ملاحظه بازده واقعی و مورد انتظار (حدوداً یک سوم)، افق زمانی و مقدار ریسک معامله، به این نتیجه می‌رسیم؛ که مثال فوق موقعیت معاملاتی چندان پرسودی نبوده است! اما در این قسمت ذکر دو مورد ضروری است.
همانطور که خودتان می‌دانید، خرید و فروش سهام در بازار بورس شامل کارمزد ۱.۵ درصدی می‌باشد، که جهت سهولت محاسبات، از در نظر گرفتن آن چشم پوشی کردیم. نکته بعدی این است، که معمولاً فرآیند پرداخت سود نقدی سهام شرکت‌ها، به سرعت و عیناً در پایان سال انجام نمی‌شود و مسلماً طولانی‌تر شدن دوره پرداخت، تأثیر منفی بر بازدهی معاملات دارد. در نتیجه اگر موارد مذکور را نیز در نظر بگیریم؛ سرمایه گذار «الف» بازدهی واقعی کمتری خواهد داشت. چنین نتایج معاملاتی، می‌تواند ناشی از پیش بینی‌های بسیار خوشبینانه، ضعف روش تحلیل یا استراتژی معاملاتی، ریسک‌های سیستماتیک و… باشد. بسیاری از این عوامل، به مرور زمان و پس از کسب تجربه سرمایه‌گذاری در بازار، قابل اصلاح و اجتناب خواهند بود. در واقع کسب بازدهی مناسب تا حد زیادی، نتیجه مهارت شما در معامله‌گری است، زیرا توانسته‌اید موقعیت‌های معاملاتی خود را در تمام مراحل، از لحظه ورود تا خروج به گونه‌ای مدیریت کنید، که بهترین نتیجه ممکن حاصل شود.
تا اینجا سعی شد، مفاهیم ریسک و بازده در بازار سهام و جزئیات مربوط به آنها شرح داده شوند. در مطالب آتی، رابطه ریسک و بازده و نسبت‌های کاربردی در مدیریت سرمایه را توضیح خواهیم داد.
تفاوت بین پس‌انداز و سرمایه‌گذاری چیست؟
معمولاً کلمه پس‌انداز و سرمایه‌گذاری به جای یکدیگر استفاده می‌شوند؛ اما بین این دو کلمه تفاوت‌های بسیاری وجود دارد که برای تضمین آینده مالی باید تعادلی بین این دو ایجاد کنیم. یکی از ویژگی‌های مشترک پس‌انداز و سرمایه‌گذاری، حداکثر اهمیتی است که هر دو در زندگی ما دارند و بزرگترین تفاوت آنها این است که پس‌انداز چشم‌اندازی کوتاه مدت دارد در حالی‌که سرمایه‌گذاری نگاه بلند‌مدتی به آینده دارد.
پس‌انداز
پس‌انداز معمولاً به معنی کنار گذاشتن درصدی از درآمد فرد برای موارد اضطراری یا خرید یک کالا در آینده نزدیک است که در صورت تفاوت بین سرمایه‌گذاری نیاز، دسترسی به آن امکان‌پذیر و ریسک آن نیز بسیار کم یا صفر باشد. هدف اصلی پس‌انداز حفظ سرمایه و در صورت امکان کسب بازدهی است. پس‌انداز می‌تواند ایجاد یک حساب یا سپرده بانکی باشد.
سرمایه‌گذاری
سرمایه‌گذاری فرآیند استفاده از پول برای کسب بازدهی قابل قبول طی یک دوره زمانی بلندمدت است. شناخت بازار و ابزارهای مختلف سرمایه‌گذاری برای موفقیت ضروری است. سرمایه‌گذاری می‌تواند شامل سرمایه گذاری در بورس مانند خرید سهام، اوراق مشارکت، صندوق درآمد ثابت یا صندوق در سهام باشد، یا می تواند شامل سایر بازارهای سرمایه گذاری مانند طلا، دلار و املاک شود..
تفاوت‌های کلیدی میان پس‌انداز و سرمایه‌گذاری
بزرگترین و تأثیرگذارترین تفاوت بین پس‌انداز و سرمایه‌گذاری ریسک است. با پس‌انداز در یک حساب بانکی ریسک بسیار کمی متوجه سرمایه است و در مقابل حداقل سود را نیز به همراه دارد. اما در سرمایه‌گذاری با پذیرش ریسک بیشتر، امکان سود و بازدهی بیشتری نیز وجود خواهد داشت.
بازدهی و کسب سود
تفاوت دیگر بین پس‌انداز و سرمایه‌گذاری، بازدهی و کسب سود است. هدف اصلی از پس‌انداز ایمن نگه داشتن پول است و کسب بازدهی از آن، از درجه اهمیت پایین‌تری برخوردار است. در حالی‌که سرمایه‌گذاری صرفاً با هدف افزایش سرمایه اولیه و کسب سود انجام می‌شود.
نقدشوندگی
برخلاف سرمایه‌گذاری، قدرت نقدشوندگی پس‌انداز بالاست و در صورت نیاز به سرمایه اولیه، امکان دسترسی به آن به راحتی فراهم است.
اهداف زمانی
پس‌انداز در حالت ایده‌آل برای اهداف کوتاه‌مدت برنامه‌ریزی می‌شود. در حالی‌که ذات سرمایه‌گذاری برای دستیابی به اهداف طولانی مدت است.
مثال زیر را در نظر بگیرید:
اگر شما طی یک سال گذشته ماهانه مبلغ 100.000 تومان در حساب پس‌انداز خود با احتساب سود سالانه 15 درصد واریز کرده باشید، در حال حاضر ارزش دارایی شما معادل 1.380.000 تومان است.
اما اگر همان مبلغ ماهانه 100.000 تومان را در یک صندوق درآمد ثابت مانند صندوق درآمد ثابت اکسیر دوم فارابی با درآمد متوسط 20 درصد در سال سرمایه‌گذاری کرده بودید، در حال حاضر ارزش دارایی شما معادل 1.440.000 تومان بود. البته این نکته را در نظر بگیرید که این صندوق درآمد ثابت در اردیبهشت ماه سال 1399، معادل 60 درصد سود سالانه تقسیم کرده است و با لحاظ کردن 60 درصد ارزش دارایی شما معادل 1.920.000 تومان خواهد بود.
پس‌انداز یا سرمایه‌گذاری؟ کدام را انتخاب کنیم؟
در نهایت انتخاب بین پس‌انداز یا سرمایه‌گذاری به اهداف شما بستگی دارد. همانطور که گفته شد، هدف اصلی پس‌انداز حفظ ارزش پول است در حالی‌که هدف اصلی سرمایه‌گذاری رشد سرمایه اولیه در یک بازه زمانی است. با در نظر گرفتن امکان کسب سود مرکب در سرمایه‌گذاری و وجود تورم و فرصت‌های محدود رشد در پس‌انداز، سرمایه‌گذاری اصولی مانند سرمایه گذاری در بورس نسبت به پس‌انداز مزایای بیشتری دارد. با توجه به اینکه سرمایه گذاری در بورس به دو شیوه مستقیم و غیرمستقیم امکان پذیر است، لذا برای افراد مختلف با هر درجه دانش، امکان سرمایه گذاری در بورس فراهم است. همچنین با وجود تنوع روش های سرمایه گذاری غیرمستقیم در بورس، مانند صندوق های درآمد ثابت و صندوق های سهامی، صندوق های طلا، سبدگردانی و… امکان سرمایه گذاری در بورس با هر درجه ریسک پذیری وجود دارد.
اساسنامه دارا یکم و پالایشی یکم چه تغییراتی کرده است؟
بر اساس اصلاحات مصوب هیات وزیران، اساسنامه دو صندوق دارا یکم و پالایشی یکم سه تغییر داشته است. آنگونه که مسئولان عنوان می کنند با این تغییرات شرایط برای این صندوق ها بهبود خواهد یافت. تبدیل به صندوق بخشی، مدیریت فعال و اضافه شدن بازار گردان، سه اصلاح انجام شده است. با اصلاحات انجام شده چه تغییری در رویه این صندوق ها ایجاد می شود؟
- تبدیل این صندوق‌ها به صندوق‌های سرمایه‌گذاری بخشی
- تبدیل مدیریت صندوق از مدیریت غیرفعال به فعال
- اضافه شدن رکن بازارگردان برای صندوق‌های مزبور
به گزارش اقتصادآنلاین ؛ صندوق های سرمایه گذاری قابل معامله یا همان ETF برای سهامداران و بازار سهام یادآور خاطرات خوشی نیست؛ آغاز ریزش بورس همزمان با اختلاف بر سر صندوق پالایشی یکم و سقوط ارزش آن ها طی دو سال گذشته. حالا خبرهای حاکی از این است که اصلاح اساسنامه این صندوق ها در هیات وزیران به تصویب رسیده است. در حقیقت سازمان بورس معتقد است که با تفاوت بین سرمایه‌گذاری اصلاح اساسنامه دو صندوق دارا یکم و پالایشی یکم، شرایط به گونه ای رقم خواهد خورد که این صندوق ها به ارزش واقعی خود برسند. اما اصلاحات مصوب چیست و چه تاثیری بر عملکرد این صندوق ها خواهد داشت؟
اصلاحات اساسنامه صندوق‌های سرمایه‌گذاری دارا یکم و پالایشی یکم به شرح ذیل در تاریخ ۲۰ شهریور ماه ۱۴۰۱ به تصویب هیات محترم وزیران رسید:
تبدیل این صندوق‌ها به صندوق‌های سرمایه‌گذاری بخشی
صندوق سرمایه گذاری بخشی، نوعی از صندوق سرمایه گذاری مشترک است که منابع خود را در یک بخش یا صنعت خاص سرمایه گذاری می کند. صندوق سرمایه‌گذاری بخشی» از «دستورالعمل تأسیس صندوق‌های سرمایه‌گذاری در اوراق بهادار با درآمد ثابت، مختلط، در سهام و در اوراق بهادار مبتنی بر کالا» تبعیت می‌کند، با این تفاوت که در صندوق سرمایه‌گذاری بخشی، شاخص یک صنعت خاص رهگیری می شود و حد نصاب سرمایه‌گذاری در یک صنعت حداقل ۷۰ درصد و در سهام یک ناشر حداکثر ۳۰ درصد است.به طور مثال دارایکم مربوط به صنعت «بانک ها و موسسات اعتباری»، «بیمه» و . است. صندوق پالایشی یکم در صنعت «محصولات شیمیایی» و «فرآورده‌های نفتی» است.
تبدیل مدیریت صندوق از مدیریت غیرفعال به فعال
در صندوق‌های سرمایه‌گذاری فعال، مدیر صندوق می تواند با ارزیابی روند آتی بازار، اقدام به خرید و فروش دارایی کند تا از نوسانات کوتاه مدت سود بدست آورد. در نقطه مقابل، هدف و استراتژی صندوق سرمایه گذاری غیرفعال، خرید و نگهداری دارایی‌ها برای بلندمدت است. در صورتی که صندوق مدیریت غیرفعال داشته باشد، مدیر صندوق باید رویه تشکیل و بازبینی پرتفوی خود را به سازمان بورس ارائه دهد.
اضافه شدن رکن بازارگردان برای صندوق‌های مزبور
صندوق های سرمایه گذاری در یک دسته بندی کلی به صندوق های «قابل معامله» و «مبتنی بر صدور و ابطال» تقسیم بندی می شوند. در صورتی که صندوق ساختار مبتنی بر صدور و ابطال داشته باشد، نیازی به استفاده از رکن ضامن نقدشوندگی وجود ندارد. با توجه به اینکه صندوق های سرمایه گذاری دارایکم و پالایشی یکم از نوع صندوق های قابل معامله هستند، نیاز به رکن بازارگردان دارد.
با اعمال اصلاحات اساسنامه به شرح فوق صندوق امکان تغییر پرتفوی سهام خود مطابق امیدنامه و صنعت مربوطه را خواهد داشت و بازارگردان صندوق به عنوان یک شخص حقوقی به ارکان صندوق اضافه شده و در راستای نقدشوندگی صندوق و کاهش فاصله بین nav و قیمت بازار مجاز به صدور و ابطال واحدهای سرمایه‌گذاری صندوق‌های سرمایه‌گذاری دارا یکم و پالایشی یکم خواهد بود.
دیدگاه شما