تفاوت‌ کوین‌ها و توکن‌ها

Token and coins

تفاوت عرضه اولیه کوین توکن سازی شده و عرضه اولیه سهام بورس

این مقاله تفاوت های کلیدی بین ارزهای ICO و سهام IPO را مشخص می کند. درک تفاوتها باعث می شود دانش خود را برپایه این ارز دیجیتال شکل بدهید.

تا ژانویه سال ۲۰۱۷، ،ICO به میزان ۱٫۲۵۲،۶۷۶،۳۵۲ دلار امریکا افزایش یافت. و بیش از یک میلیارد دلار در مدت ۷ ماه.افزایش یافته است. این مبلغ در مقایسه با بازار سرمایه گذاری که بالغ بر ۱۰۰ میلیارد دلار است توجه بسیاری از معامله گران که می خواستند دلار زیادی به دست آورند و تا کارشناسانی که از نبود شفافیت افزایش قیمت نگران بودند را جلب کرده است. رشد انفجاری ICO ، این صنعت را به طور واضح قطب بندی کرده است؛ منتقدان، این پدیده را، همانند حبابی در نظر می گیرند که هر لحظه امکان دارد بترکد، در حالی که طرفداران استفاده از چنین ارزی چون ICO استدلال می کنند این نوآوری است که اساس اقتصاد ما را تغییر بنیادی می دهد.

همانند سهام پنی است، اما با مقررات کمتر

ICO وسیله ی برای سرمایه گذاری جمع (Crowdfunding) ، تولید و فروش کوین دیجیتال یا توکن برای پیشرفت پروژه های مالی.

به منظور درک ویژگی های ICO ، بهتر است این ارز را با ارزهای مشابهی که در بازار مالی است مقایسه کنیم. IPO به اولین فروش سهام یک شرکت اشاره می کند که این فروش برای اولین بار است و هدف از این عمل، جمع آوری وجوه در جهت گسترش و توسعه کسب وکار است. نگاهی به تفاوتهای ارز دیجیتال از جمله ICO، سهم IPO بیندازیم.

در بخشی از مقررات اجباری، نیاز است که در حضور مقام نظارتی ثبت شود. این سند قانونی آینده نامه نامیده شده، که توسط هر شرکتی که می خواهد IPO را منتشر کند،. این شرح حال مختصر، اظهار نامه قانونی است که هدفش انتشار سهامش برای عموم است، و باید استاندارد ها از شفافیت خاصی برخوردار باشند،

این آگهی باید شامل اطلاعات کلیدی در مورد شرکت و آینده IPO باشد تا بتواند به سرمایه گذاران احتمالی در تصمیم گیری آگاهانه کمک کند.

ICO هیچ محدودیت قانونی برای صدور هر نوع ازاسناد قانونی ندارد. گرچه ، اغلب یک سند با فرم اوراق سفید توسط تیم در حال توسعه در نظرگرفته شده، هدف از طرح کلی اطلاعات کلیدی پروژه، مانند هدف و مکانیسم آن است. گرچه، نکته ی مهم این است که هیچ استانداردی برای اوراق سفید ICO وجود ندارد؛ هر پروژه می تواند اوراق سفید را با این قابلیت درست کند که شامل هر گونه اطلاعاتی باشدکه به نظر آنها مناسب است، یا مانع آن اطلاعاتی شوند که به عقیده آنها مناسب نیست.

مقرراتی وجود دارد که شرکتها باید قبل از لیست کردن سهام خود از طریق IPO، آن را اعمال کنند، از جمله آستانه حداقل درآمد و روش خوبی برای ثبت داشته باشند، این روند نیاز به حسابرسی های دقیق دارد تا حسابها تائید شوند، و بانک های سرمایه گذاری را به عنوان مسئول این معامله بر می گزینند تا در جریان چنین مبادلاتی باشند و مقرارت وضع شده انجام شود. این فرایندها به عنوان یک فیلتر عمل می کند تا برای شرکتها اعتبار کسب کند و سهام خود را بتوانند به عموم بفروشند. علاوه بر این، اکثر شرکت ها عقیده دارند مردم به سمت سرمایه هایی رفته اند که توسط سرمایه گذاران سازمانی سرمایه گذاری شده اند (که شامل سرمایه گذاران انجل شرکت های سرمایه گذاری خصوصی، سرمایه های پر خطر و غیره) که برای پایداری کسب وکار و اعتبار شرکت باید سخت تلاش کنند.

از آنجاییکه ICO نیازی به هر چارچوب قانونی و پروتکل قانونی ندارد، اکثرآنها روشی برای ثبت ندارند و فقط به اوراق سفید اکتفا کردند تا از پروژه های خود حمایت کنند. در حالی که بعضی از آنها نمونه هایی برای کار دارند (آلفا یا بتا استاگکوس)، اکثر پروژه ها فقط یک تفاوت‌ کوین‌ها و توکن‌ها چارچوب مفهومی دارند که از طریق اوراق سفید آنها مشخص می شود. این باعث می شود ارزیابی مبانی آنها غیرممکن باشد، بیشترین توجه باید به آینده این پروژه باشد تا به گذشته ای که وجود ندارد و این همان دلیل اصلی است که سرمایه گذاری در ICO ریسک بالای دارد. این واقعیت وجود دارد که از طریق تجربه توسعه دهندگان پروژه و یا اشخاص مشهور و یا اشخاصی که از این پروژه حمایت می کنند، اطلاعاتی را کسب کرد که آیا این سرمایه گذاری قابل اعتماد است یا خیر. اما هرگز متوجه نخواهید شد که آیا این پروژه کار خواهد کرد.

سهامی که از طریق IPO به دست آمده، مالکیت درآمد های آینده آن شرکت را نشان می دهد. سهام ها را می توان به دسته های مختلف تقسیم کرد، مانند سهام عادی، سهام ترجیحی یا ترکیبی. با حفظ سهم، صاحبان سهم، سود حاصل از این سهم را دریافت می کنند و در نشست هایی که با صاحبان سهم دارند حق رای دارند.

بر خلاف IPO، با اکتساب کوبن های ICO مالکیت پروژه واگذار نمی شود. راه های بسیاری وجود دارد که سرمایه گذاران این کوین ها بتوانند در آینده به سود حاصل از این کوین ها دست یابند و این به ساختار آن کوین بستگی دارد. به طور کلی، ارزش ارز دیجیتال ارتباط مستقیم به سودی داردکه از آن ارز حاصل شده. برخی از کوین ها با تخصیص دادن یک سهم به درآمدهای آینده باعث ارزشمندی آن کوین می شوند. در حالی که ارزش بعضی از کوبن ها برابر است با نحوه استفاده آنها درفضایی که فعالیت می کنند: به هر اندازه ای که مورد پذیرش قرار بگیرد ارزش آن کوین، بیشتر خواهد شد.

1. مدت زمانی که صرف پیشنهادات می شود

انتشار IPO به شکل مرسوم، به دلیل مقررات قانونی و روند های انطباق، می تواند روند طولانی داشته باشد. از تصویب مجوز از طریق مقامات نظارتی تا خود IPO، می تواند تا ۶-۴ ماه طول بکشد.

روند ICO از IPO کوتاهتر است.. این مدت زمان بستگی به ماهیت و زمان بندی پروژه دارد. به یکباره آن اوراق سفید مشاهده می شود وقراداد هوشمند برای فروش آنلاین به مرحله نهایی تدوین می شود، فروش آنلاین شروع می شود. مدت زمان فروش آنلاین بستگی به حداکثر میزانی که می تواند برسد و یا مدت زمان فروش ثابت، یک ماه طول می کشد. گرچه، ترویج و تبلیغ ICO می تواند در تسریع فروش کمک کند.

نکته مهم در مورد : ICO به دلیل (BAT) Basic Attention Token 36 میلیون دلار در ۳۰ ثانیه افزایش یافت .— (BAT) توکن پایه یک پلت فرمی تبلیغاتی دیجیتالی است که با منبع بازو غیرمتمرکز اساس اتریوم است.

IPO فقط به سرمایه گذاران سازمانی، مانند بانک های سرمایه گذار، صندوق ها با سرمایه گذاراران مشترک و کمک های مالی اختصاص می یابد. گاهی اوقات تنها بخش کوچکی به سرمایه گذاران خرده فروشی اختصاص داده می شود. این بدان معنی است ، خیلی سخت ویا غیر ممکن است که سهام IPO را بتوانید به دست بیاورید. فرض کنید که در باشگاه باشید، فقط زمانی می توانید سهام را خریداری کنید که درهمان لحظه مبادله شود.

مشارکت در ICO نیاز به ارز پایه مانند یبیت کوین یا اتریم دارد، تا به توکن های ICO تبدیل شود. این سطح ازمبادله ماهیت سنتی افزایش سرمایه را مختل می کند و این توانایی را به اشخاص می دهد تا در سرمایه گذاری ها مشارکت کنند تا سود بیشتری از ابن سرمایه گذاری به دست آورند. اشخاص زیادی خواستار دموکراتیزه کردن هستند؛ چون دراین صورت قدرت به مردم داده می شود تا به یک گروه از افرادی که منافع مشترک دارند.

آینده را چگونه می توان پیش بینی کرد

اگر چه، در حال حاضر، نظارتی بر ICO ها نیست، اما بسیاری از دولت ها نگاهی دقیق به این توکن دارند. قبل از ایجاد محدودیت های قانونی، زمانی باید صرف شود تا براین صنعت نظارت شود. یک ICO جعلی روند مقررات را تسریع می کند. در حال حاضر، بهترین روشی که سرمایه گذاران برای محافظت ازسرمایه خود، قبل از سرمایه گذاری در ICO باید انجام دهند، بررسی های دقیقی در مورد این ارز است .

کوین و توکن چه تفاوتی با هم دارند؟

تقریبا همه‌ی تریدرهای مطرح در مرحله‌ای از دوران حرفه‌ای خود یک توکن را با یک کوین اشتباه گرفته‌اند. برای درک بهتر تفاوت‌های این دو با ما همراه باشید.

واقعیت این است که کوین و توکن در سطح بنیادی بسیار شبیه به هم هستند. آن‌ها هم ارزش را نشان می‌دهند و هم می‌توانند پرداخت‌ها را پردازش کنند. همچنین می‌توانید کوین‌ها را با توکن‌ها و بالعکس مبادله کنید. اما تفاوت اصلی بین این دو به سودمندی آن‌ها بازمی‌گردد.

کارهایی وجود دارد که می‌توانید با توکن انجام دهید که با کوین امکان‌پذیر نیست. از سوی دیگر، برخی از بازارها کوین را می‌پذیرند ولی توکن را نه. در واقع این موضوع تا حدی شبیه به مقایسه سرمایه‌گذاران و معامله‌گران است. به این صورت که همه معامله‌گران سرمایه‌گذاری می‌کنند، اما همه سرمایه‌گذاران معامله نمی‌کنند.

با توجه به اینکه اکثر کاربران ارزهای دیجیتال مجموعه‌ای از کوین و توکن را در والت‌های خود دارند، ضروری است که تفاوت میان این دو را با هم یاد بگیریم. بنابراین با این مقاله‌ی دیجی‌کالا مگ همراه باشید.

کوین چیست؟

زمانی که بیت‌کوین برای اولین بار عرضه شد، معیاری را برای معنای کوین بودن تعیین کرد. ویژگی‌های واضحی وجود دارد که کوین‌های کریپتو را از توکن‌ها متمایز می‌کند که شبیه به پول‌های دنیای واقعی است.

یک کوین با ویژگی‌های زیر تعریف می‌شود.

۱. بر روی بلاک‌چین خود عمل می‌کند. یک بلاک‌چین تمام تراکنش‌هایی را که شامل کریپتو کوین اصلی آن می‌شود، پیگیری می‌کند.

وقتی با اتریوم به شخصی پول پرداخت می‌کنید، رسید آن به بلاک‌چین اتریوم می‌رود. اگر همان شخص بعدا با بیت‌کوین به شما پول پرداخت کند، رسید به بلاک‌چین بیت‌کوین می‌رود. هر تراکنش با رمزگذاری محافظت می‌شود و توسط هر عضو شبکه قابل دسترسی است.

۲. به‌عنوان پول عمل می‌کند. همان‌طور که می‌دانید، بیت‌کوین تنها با هدف جایگزینی پول سنتی ایجاد شد. اما در ادامه جذابیت متناقض، شفافیت و ناشناس بودن بیت‌کوین باعث ایجاد کوین‌های دیگری از جمله ETH، NEO و Litecoin شد.

امروزه می‌توانید بسیاری از خدمات شرکت‌های بزرگ مانند آمازون، مایکروسافت و تسلا را با استفاده از کوین‌های کریپتو خریداری کنید. جالب است بدانید که بیت‌کوین به‌تازگی در کنار دلار آمریکا به ارز رسمی السالوادور تبدیل شده است.

۳. قابل استخراج است. شما می‌توانید کوین‌های کریپتو را از دو طریق به‌دست آورید. یکی از طریق استخراج سنتی در سیستم اثبات کار است. ماینرهای بیت کوین از این روش برای افزایش درآمد خود استفاده می‌کنند. اما مشکل این روش این است که در حال حاضر بیت‌کوین زیادی برای استخراج باقی نمانده، بنابراین این روند هر روز سخت‌تر می‌شود.

روش دیگر، روش اثبات سهام است که رویکرد مدرن‌تری برای کسب کوین به شمار می‌آید. اثبات سهام از نظر مصرف انرژی کم مصرف است ضمن اینکه انجام آن آسان‌تر است. Cardano یکی از بزرگ‌ترین کوین‌هایی است که از این سیستم استفاده می‌کند.

توکن چیست؟

برخلاف کوین‌ها، توکن‌ها زنجیره بلوکی یا همان بلاک‌چین تخصصی خود را ندارند. در عوض، آن‌ها روی بلاک‌چین‌های دیگر ارزهای دیجیتال مانند اتریوم کار می‌کنند. برخی از رایج‌ترین توکن‌هایی که در بلاک‌چین اتریوم مشاهده می‌شوند عبارتند از BAT،BNT،Tether و استیبل کوین‌هایی مانند USDC.

همان‌طور که تراکنش‌ کوین‌ها توسط بلاک‌چین انجام می‌شود، توکن‌ها به قراردادهای هوشمند متکی هستند. قراردادهای هوشمند مجموعه‌ای از کدها هستند که معاملات یا پرداخت‌های بین کاربران را تسهیل می‌کنند.

همان‌طور که گفتیم، هر بلاک‌چین از قرارداد هوشمند اختصاصی خود استفاده می‌کند. به‌عنوان مثال، اتریوم از ERC-20 و NEO از Nep-5 استفاده می‌کنند.

هنگامی که یک توکن خرج می‌شود، به صورت فیزیکی از مکانی به مکان دیگر انتقال پیدا می‌کند. یک مثال خوب از این اتفاق، فرآیند خرید و فروش انواع NFT (توکن‌های غیرقابل تعویض) است. انواع NFT اقلام یکتا و منحصر به فردی هستند، بنابراین تغییر در مالکیت آن‌ها باید به صورت دستی انجام شود. انواع NFT اغلب فقط ارزش احساسی یا هنری دارند، بنابراین به نوعی شبیه توکن‌های کاربردی هستند با این تفاوت که شما نمی‌توانید از آن‌ها در تراکنش‌ها استفاده کنید.

یکی دیگر از تفاوت‌های قابل توجه بین توکن‌ها و کوین‌ها، چیزی است که به نمایش می‌گذارند. در حالی که کوین‌های کریپتو اساساً نسخه‌های دیجیتالی پول سنتی هستند، توکن‌ها می‌توانند دارایی یا اسناد هم باشند.

شما می‌توانید توکن‌ها را با کوین خریداری کنید، اما برخی از توکن‌ها می‌توانند ارزش بیشتری نسبت به دیگر همتایان خود داشته باشند، مثلا سهام یک شرکت. با این حال، از آنجایی که معمولا محدودیت‌هایی برای محل خرج کردن یک توکن وجود دارد، باعث شده که نقدینگی یک کوین را نداشته باشند. به عبارت ساده، یک توکن نشان‌دهنده چیزی است که شما دارید، در حالی که یک کوین نشان‌دهنده چیزی است که شما قادر به داشتن آن هستید.

توسعه‌دهندگان برای ساخت یک توکن باید با استفاده از زبان‌های برنامه‌نویسی و استانداردهای ایجاد توکن که تیم یک بلاک‌چین آن را ارائه می‌کند، قرارداد هوشمند توکن خود را ایجاد کنند و با استفاده از ابزارهای موجود، آن در بلاک‌چین پیاده‌سازی کنند. برای مثال، زبان برنامه‌نویسی ساخت توکن (قرارداد هوشمند) در اتریوم سالیدیتی است و استاندارد اصلی اتریوم برای ایجاد توکن ERC-۲۰ نام دارد.

خوشبختانه می‌توان یک توکن را کمتر از یک ساعت ساخت و این موضوع هم با هزینه‌ی بسیار کم (کارمزدهای شبکه) انجام می‌شود، اما ایجاد یک توکن نمی‌تواند به خودی خود ارزشمندی آن را تضمین کند. بسیاری از پروژه‌های ارز دیجیتال ترجیح می‌دهند ابتدا، ارز دیجیتال خود را بر بستر یک بلاکچین دیگر راه‌اندازی کنند و در صورتی که در بازار حضور موفقی داشتند، بلاکچین اختصاصی برای آن بنویسند. بایننس‌کوین یکی از این پروژه‌ها بود. ارز BNB ابتدا بر بستر ERC۲۰ شروع به فعالیت کرد و سپس، بایننس بلاکچین اختصاصی BEP۲ را برای آن نوشت.

جمع‌بندی

یکی از راه‌های سریع که می‌توان برای تشخیص کوین و توکن استفاده نمود این است که به چیزی که خربداری می‌کنید توجه کنید. اگر یک محصول باشد، اغلب به کوین نیاز دارید. اگر یک سرویس است، معمولا از توکن‌های کاربردی استفاده خواهید کرد. در بازار ارزهای دیجیتال، توکن بلاک‌چین مستقل خود را ندارد و در بلاک‌چین و کیف پول‌های یک بلاک‌چین میزبان ذخیره می‌شود، اما به‌طور کلی می‌توان برای اشاره به هر واحد ارزی در یک شبکه بلاک‌چین از عبارت توکن استفاده کرد.

توکن‌ها با استفاده از قراردادهای هوشمند و کدهای برنامه‌نویسی ایجاد می‌شوند و دو مزیت اصلی استفاده از آن‌ها به‌جای ایجاد یک بلاک‌چین اختصاصی، صرفه‌جویی در وقت و هزینه است. توکن‌ها دسته‌بندی های بسیار زیادی دارند ولی سه دسته اصلی آن‌ها توکن‌های کاربردی، اوراق بهادار و حاکمیتی هستند.

کوین و توکن چه تفاوتی با هم دارند؟

تقریبا همه‌ی تریدرهای مطرح در مرحله‌ای از دوران حرفه‌ای خود یک توکن را با یک کوین اشتباه گرفته‌اند. برای درک بهتر تفاوت‌های این دو با ما همراه باشید.

واقعیت این است که کوین و توکن در سطح بنیادی بسیار شبیه به هم هستند. آن‌ها هم ارزش را نشان می‌دهند و هم می‌توانند پرداخت‌ها را پردازش کنند. همچنین می‌توانید کوین‌ها را با توکن‌ها و بالعکس مبادله کنید. اما تفاوت اصلی بین این دو به سودمندی آن‌ها بازمی‌گردد.

کارهایی وجود دارد که می‌توانید با توکن انجام دهید که با کوین امکان‌پذیر نیست. از سوی دیگر، برخی از بازارها کوین را می‌پذیرند ولی توکن را نه. در واقع این موضوع تا حدی شبیه به مقایسه سرمایه‌گذاران و معامله‌گران است. به این صورت که همه معامله‌گران سرمایه‌گذاری می‌کنند، اما همه سرمایه‌گذاران معامله نمی‌کنند.

با توجه به اینکه اکثر کاربران ارزهای دیجیتال مجموعه‌ای از کوین و توکن را در والت‌های خود دارند، ضروری است که تفاوت میان این دو را با هم یاد بگیریم. بنابراین با این مقاله‌ی دیجی‌کالا مگ همراه باشید.

کوین چیست؟

زمانی که بیت‌کوین برای اولین بار عرضه شد، معیاری را برای معنای کوین بودن تعیین کرد. ویژگی‌های واضحی وجود دارد که کوین‌های کریپتو را از توکن‌ها متمایز می‌کند که شبیه به پول‌های دنیای واقعی است.

یک کوین با ویژگی‌های زیر تعریف می‌شود.

۱. بر روی بلاک‌چین خود عمل می‌کند. یک بلاک‌چین تمام تراکنش‌هایی را که شامل کریپتو کوین اصلی آن می‌شود، پیگیری می‌کند.

وقتی با اتریوم به شخصی پول پرداخت می‌کنید، رسید آن به بلاک‌چین اتریوم می‌رود. اگر همان شخص بعدا با بیت‌کوین به شما پول پرداخت کند، رسید به بلاک‌چین بیت‌کوین می‌رود. هر تراکنش با رمزگذاری محافظت می‌شود و توسط هر عضو شبکه قابل دسترسی است.

۲. به‌عنوان پول عمل می‌کند. همان‌طور که می‌دانید، بیت‌کوین تنها با هدف جایگزینی پول سنتی ایجاد شد. اما در ادامه جذابیت متناقض، شفافیت و ناشناس بودن بیت‌کوین باعث ایجاد کوین‌های دیگری از جمله ETH، NEO و Litecoin شد.

امروزه می‌توانید بسیاری از خدمات شرکت‌های بزرگ مانند آمازون، مایکروسافت و تسلا را با استفاده از کوین‌های کریپتو خریداری کنید. جالب است بدانید که بیت‌کوین به‌تازگی در کنار دلار آمریکا به ارز رسمی السالوادور تبدیل شده است.

۳. قابل استخراج است. شما می‌توانید کوین‌های کریپتو را از دو طریق به‌دست آورید. یکی از طریق استخراج سنتی در سیستم اثبات کار است. ماینرهای بیت کوین از این روش برای افزایش درآمد خود استفاده می‌کنند. اما مشکل این روش این است که در حال حاضر بیت‌کوین زیادی برای استخراج باقی نمانده، بنابراین این روند هر روز سخت‌تر می‌شود.

روش دیگر، روش اثبات سهام است که رویکرد مدرن‌تری برای کسب کوین به شمار می‌آید. اثبات سهام از نظر مصرف انرژی کم مصرف است ضمن اینکه انجام آن آسان‌تر است. Cardano یکی از بزرگ‌ترین کوین‌هایی است که از این سیستم استفاده می‌کند.

توکن چیست؟

برخلاف کوین‌ها، توکن‌ها زنجیره بلوکی یا همان بلاک‌چین تخصصی خود را ندارند. در عوض، آن‌ها روی بلاک‌چین‌های دیگر ارزهای دیجیتال مانند اتریوم کار می‌کنند. برخی از رایج‌ترین توکن‌هایی که در بلاک‌چین اتریوم مشاهده می‌شوند عبارتند از BAT،BNT،Tether و استیبل کوین‌هایی مانند USDC.

همان‌طور که تراکنش‌ کوین‌ها توسط بلاک‌چین انجام می‌شود، توکن‌ها به قراردادهای هوشمند متکی هستند. قراردادهای هوشمند مجموعه‌ای از کدها هستند که معاملات یا پرداخت‌های بین کاربران را تسهیل می‌کنند.

همان‌طور که گفتیم، هر بلاک‌چین از قرارداد هوشمند اختصاصی خود استفاده می‌کند. به‌عنوان مثال، اتریوم از ERC-20 و NEO از Nep-5 استفاده می‌کنند.

هنگامی که یک توکن خرج می‌شود، به صورت فیزیکی از مکانی به مکان دیگر انتقال پیدا می‌کند. یک مثال خوب از این اتفاق، فرآیند خرید و فروش انواع NFT (توکن‌های غیرقابل تعویض) است. انواع NFT اقلام یکتا و منحصر به فردی هستند، بنابراین تغییر در مالکیت آن‌ها باید به صورت دستی انجام شود. انواع NFT اغلب فقط ارزش احساسی یا هنری دارند، بنابراین به نوعی شبیه توکن‌های کاربردی هستند با این تفاوت که شما نمی‌توانید از آن‌ها در تراکنش‌ها استفاده کنید.

یکی دیگر از تفاوت‌های قابل توجه بین توکن‌ها و کوین‌ها، چیزی است که به نمایش می‌گذارند. در حالی که کوین‌های کریپتو اساساً نسخه‌های دیجیتالی پول سنتی هستند، توکن‌ها می‌توانند دارایی یا اسناد هم باشند.

شما می‌توانید توکن‌ها را با کوین خریداری کنید، اما برخی از توکن‌ها می‌توانند ارزش بیشتری نسبت به دیگر همتایان خود داشته باشند، مثلا سهام یک شرکت. با این حال، از آنجایی که معمولا محدودیت‌هایی برای محل خرج کردن یک توکن وجود دارد، باعث شده که نقدینگی یک کوین را نداشته باشند. به عبارت ساده، یک توکن نشان‌دهنده چیزی است که شما دارید، در حالی که یک کوین نشان‌دهنده چیزی است که شما قادر به داشتن آن هستید.

توسعه‌دهندگان برای ساخت یک توکن باید با استفاده از زبان‌های برنامه‌نویسی و استانداردهای ایجاد توکن که تیم یک بلاک‌چین آن را ارائه می‌کند، قرارداد هوشمند توکن خود را ایجاد کنند و با استفاده از ابزارهای موجود، آن در بلاک‌چین پیاده‌سازی کنند. برای مثال، زبان برنامه‌نویسی ساخت توکن (قرارداد هوشمند) در اتریوم سالیدیتی است و استاندارد اصلی اتریوم برای ایجاد توکن ERC-۲۰ نام دارد.

خوشبختانه می‌توان یک توکن را کمتر از یک ساعت ساخت و این موضوع هم با هزینه‌ی بسیار کم (کارمزدهای شبکه) انجام می‌شود، اما ایجاد یک توکن نمی‌تواند به خودی خود ارزشمندی آن را تضمین کند. بسیاری از پروژه‌های ارز دیجیتال ترجیح می‌دهند ابتدا، ارز دیجیتال خود را بر بستر یک بلاکچین دیگر راه‌اندازی کنند و در صورتی که در بازار حضور موفقی داشتند، بلاکچین اختصاصی برای آن بنویسند. بایننس‌کوین یکی از این پروژه‌ها بود. ارز BNB ابتدا بر بستر ERC۲۰ شروع به فعالیت کرد و سپس، بایننس بلاکچین اختصاصی BEP۲ را برای آن نوشت.

جمع‌بندی

یکی از راه‌های سریع که می‌توان برای تشخیص کوین و توکن استفاده نمود این است که به چیزی که خربداری می‌کنید توجه کنید. اگر یک محصول باشد، اغلب به کوین نیاز دارید. اگر یک سرویس است، معمولا از توکن‌های کاربردی استفاده خواهید کرد. در بازار ارزهای دیجیتال، توکن بلاک‌چین مستقل خود را ندارد و در بلاک‌چین و کیف پول‌های یک بلاک‌چین میزبان ذخیره می‌شود، اما به‌طور کلی می‌توان برای اشاره به هر واحد ارزی در یک شبکه بلاک‌چین از عبارت توکن استفاده کرد.

توکن‌ها با استفاده از قراردادهای هوشمند و کدهای برنامه‌نویسی ایجاد می‌شوند و دو مزیت اصلی استفاده از آن‌ها به‌جای ایجاد یک بلاک‌چین اختصاصی، صرفه‌جویی در وقت و هزینه است. توکن‌ها دسته‌بندی های بسیار زیادی دارند ولی سه دسته اصلی آن‌ها توکن‌های کاربردی، اوراق بهادار و حاکمیتی هستند.

تفاوت کوین و توکن چیست؟ | آشنایی با مزایای توکن

شاید برای بارها از خود پرسیده باشید که تفاوت کوین و توکن چیست و هر یک از آنها چه کاربردها و مزایایی دارند؟ ما در این پست قصد داریم تا در مورد این دو واژه بیشتر صحبت کنیم و به ویژگی‌هایی که هر یک می‌توانند داشته باشند اشاره نماییم.

البته علاوه بر تفاوت این دو، یک سوال مهم دیگر هم وجود دارد که بهتر است پاسخ آن را بدانید، آن هم انواع توکن و کاربرد هر یک است که در حال حاضر در دنیای دیجیتال وجود دارند. به طور حتم در بخش‌های میانی متن نکات بسیار جالبی را خواهید خواند.

تفاوت کوین و توکن چیست؟

امروزه بسیاری از مردم که به تازگی وارد بازار تفاوت‌ کوین‌ها و توکن‌ها ارزهای دیجیتال می‌شوند کمی دچار سردرگمی هستند و از خود می‌پرسند که تفاوت بین کوین و توکن چیست و آیا این دو یکسان هستند و یا تفاوت‌های اساسی دارند؟

اگرچه هر دوی آنها را میتوان جزو دارایی‌های دیجیتال دسته بندی کرد، اما مهم است بدانید که هر یک با دیگری تفاوت‌های مهمی در کاربردهای خود دارند. با ما همراه باشید تا از سردرگمی درآیید.

کوین چیست؟

به یک ارز دیجیتال که متعلق به یک بلاک چین خاص است کوین گفته می‌شود. مثال‌هایی از کوین را میتوان بیت کوین, لایت کوین, اتریوم و زی‌کش یا ارزهای مشابه دانست که هر یک مختص به یک بلاک چین هستند. بگذارید این مطلب را کمی واضح تر بیان کنیم:

• بیت کوین تنها در شبکه بلاک چین بیت کوین کار میکند.
• اتر تنها در بلاک چین اتریوم کار میکند.
• نئو تنها در بلاک چین نئو کار میکند.
• مانند بیت کوین، اتر و نئو که در بالا ذکر شد هر ارز دیجیتال دیگر که کوین باشد تنها در بلاک چین اختصاصی خود کار می‌کند.

از کوین چگونه استفاده کنیم؟

کوین‌ها را مانند همه پول‌های واقعی که در طول زندگی استفاده می‌کنیم می‌توانیم مورد استفاده قرار دهیم.

شما می‌توانید به عنوان مثال بیت کوین یا لایت کوین و کوین‌هایی مانند مونرو را در کیف پول خود ذخیره کنید و مورد استفاده قرار دهید. این ارزهای دیجیتال یا کوین‌ها در واقع کاربرد دیگری به جز استفاده به عنوان پول ندارند و تنها در شبکه اختصاصی خود به کار می‌روند.

اجازه بدهید واضح تر بگوییم. کاربردهای کوین به شرح زیر است:

• برای انتقال پول
• برای ذخیره دارایی در کیف پول مانند ذخیره طلا یا سایر ارزهای واقعی در گاو صندوق
• برای پرداخت در قبال خدمات و کالاهای خریداری شده

به عنوان مثال شما می توانید از بیت کوین برای:

• خرید کالا استفاده کنید.
• آن را در کیف پول خود مانند حساب بانکی ذخیره کنید.
• از آن برای ارزش گذاری کالاها استفاده نمایید.

قبل از توضیح در مورد توکن‌ها لازم به ذکر است که بیت کوین و لایت کوین یا سایر ارزهای دیجیتال که ماهیتا فقط پول هستند را نمیتوان برای کاربردهای زیادی استفاده نمود.

کاربردهای کوین در بلاک چین‌های جدید

تعدادی از کوین‌ها مانند اتریوم و نئو یا دش را میتوان برای کاربردهای بیشتری در مقایسه با بیت کوین مورد استفاده قرار داد. برای همین اتریوم یا نئو و دش تنها پول نیستند. کاربرد هر یک از این ارزها در زیر لیست شده اند:

1. اتر یا اتریوم برای انجام مبادلات در شبکه اتریوم لازم است. توکن‌های جدید می‌توانند بر مبنای اتریوم ساخته شوند. پس از ایجاد توکن برای ارسال آن باز هم به اتر نیاز است. از اتر برای پرداخت هزینه ماینینگ استفاده می‌شود.
2. نئو را میتوان به عنوان سهام در کیف پول خود سپرده گذاری و از آن سود بدست آورد. بخشی از نئو که با نام گس یا gas شناخته میشود در واقع سود استفاده از نئو به عنوان سهام است. توکن‌ها می‌توانند بر پایه نئو مانند آنچه در مورد اتر گفته شد ساخته شوند. در زمان ارسال یک توکن در شبکه نئو شما نیاز به ارز دیجیتال نئو برای ارسال خواهید داشت. البته در این زمان از gas برای پرداخت کارمزد ارسال توکن استفاده میشود که در واقع gas بخشی از نئو است. اتر هم کاملا به همین صورت عمل می کند.
3. دش توسط کاربران برای دادن رای در زمان تصمیم گیری‌های مهم در شبکه دش تفاوت‌ کوین‌ها و توکن‌ها استفاده میشود. برای مثال اگر ایده‌ای در مورد ارتقای شبکه وجود داشته باشد با داشتن ارز دیجیتال دش به اندازه کافی خواهید توانست موفق به تصویب تغییر در شبکه شوید. برای همین دارندگان این ارز دیجیتال در شبکه بلاک چین آن توان تغییر و ارتقای شبکه دش را خواهند داشت.

مثال‌هایی از کوین

در این بخش قبل از این که به طور کامل بگوییم فرق بین کوین و توکن چیست بهتر است مثال‌هایی از کوین را که امروزه در دنیای دیجیتالی دست به دست می شوند را ذکر کنیم.

در زمان نوشتن این مقاله در بازار ارزهای دیجیتال بیش از ۹۰۰ کوین وجود دارد. البته باید بدانید که همه کوین‌ها بخش بزرگی از بازار ارزهای دیجیتال را در اختیار ندارند.

ما همه آنها را برای شما لیست نخواهیم کرد. خودتان با نگاهی به حجمی از بازار که هر یک از این کوین‌ها در اختیار دارند به اهمیت آن‌ها پی خواهید برد.

شما می‌توانید سرمایه بازار هر ارز دیجیتال را در کوین مارکت کپ (coinmarketcap) ببینید. تعدادی از آنها عبارت هستند از: نئو, استلار, کاردانو, ریپل, اتر, بیت کوین کش, بیت کوین, لایت کوین و…

توکن چیست؟

بسیاری از مردم به توکن, کوین می‌گویند اما این درست نیست. یک تفاوت در کوین و توکن وجود دارد که بسیار بزرگ است.

توکن بر روی بلاک چین‌های موجود ساخته میشود (که این شبکه بلاک چین متعلق به یک کوین است). در حقیقت به دلیل ایجاد و توسعه قراردادهای هوشمند بیشتر پلتفرم‌ها مانند شبکه اتریوم می‌توانند در خود تعداد زیادی توکن داشته باشند.

جالب است بدانید که به همه توکن‌هایی که بر روی پلتفرم اتریوم ساخته می‌شوند توکن ERC20 گفته میشود. البته توکن‌های دیگری هم در بلاک چین کوین‌های دیگر مانند نئو, لیسک, ویوز, استارتیس و … وجود دارند که دارای نام های مختص به خود هستند.

شبکه بلاک چین ارز دیجیتال نئو از توکن های نئو ۵ یا NEO-5 استفاده می‌کند و هر کسی خواهد توانست توکن مختص خود را در این پلتفرم ها با استفاده از قراردادهای هوشمند داشته باشد.

توکن‌ها چگونه ایجاد می‌شوند؟

برای ایجاد توکن نیاز به کمی توان تکنولوژیکی خواهد بود. با دارا بودن توان و تجربه کافی در برنامه نویسی, زمان بسیار زیادی برای خلق یک توکن نیاز نخواهد بود.

البته برای ایجاد یک توکن بر بستر بلاک چین موجود نیاز به استفاده از چند کوین مختص به آن شبکه خواهید داشت. برای مثال اگر شما بخواهید یک توکن ERC20 جدید بر روی شبکه اتریوم ایجاد کنید علاوه بر دارا بودن توان برنامه نویسی باید چند اتر را نیز برای ایجاد آن در شبکه بلاک چین اتریوم هزینه کنید.

این اترها برای تایید توکن ایجاد شده توسط تائید کنندگان در شبکه اتریوم نیاز خواهند بود. لازم است توجه داشته باشید که برای مبادله توکن ایجاد شده هم نیاز به پرداخت کارمزد در شبکه اتریوم و یا شبکه هر ارز دیجیتال دیگر خواهد بود.

برای همین است که همه اپلیکیشن‌هایی که از توکن اختصاصی خود استفاده خواهند کرد در شبکه اتریوم یا بلاکچین ارز دیجیتال اتریوم باید از کوین اتر برای ارتباط بین اپلیکیشن‌‎ها یا بین اپ و کاربران استفاده کنند. این کارمزد که با ارز دیجیتال اتریوم پرداخت خواهد شد برای فراهم نمودن ایمنی لازم در مبادلات توسط تائید کنندگان دریافت خواهد شد.

هدف از توکن و کوین

بیشتر توکن‌ها با هدف استفاده از اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز یا dapps ایجاد خواهند شد. هنگامی که برنامه نویس توکن اختصاصی اپ خود را ایجاد میکند، امکان تصمیم گیری در مورد تعداد توکن مورد نیاز وجود خواهد داشت. در این هنگام نیاز به پرداخت ارز نیتیو شبکه بلاک چین مربوطه برای ایجاد این توکن‌ها خواهد بود.

اجازه بدهید مثالی بزنیم. فرض کنید یک برنامه موزیک بر بستر بلاک چین یک ارز دیجیتال (مانند بستر شبکه بلاک چین ارز دیجیتال اتریوم) ساخته شده است که از توکن اختصاصی ERC20 با نام mosicoin استفاده می‌کند. شما با استفاده از این توکن خواهید توانست از این برنامه در شبکه ارز دیجیتال اتریوم استفاده کرده و موفق به دیدن ویدئو و یا آهنگ شوید.

برای مثال دیگر، بایننس (binance) هم که یک صرافی است ارز دیجیتال خاص خود را دارد. این ارز دیجیتال اختصاصی که توسط بایننس استفاده میشود در واقع یک توکن است که در صورتی که کاربران از آن برای پرداخت کارمزد مبادلات ارزهای دیجیتال استفاده کنند، تا ۵۰ درصد کارمزد کمتری باید پرداخت کنند.

توکن‌ها تفاوت‌ کوین‌ها و توکن‌ها برای مقاصد بسیار متفاوتی خلق خواهند شد. برای مثال امکان دارد در صورت نیاز به فروش خانه خود نیاز به ایجاد یک توکن و یا استفاده از آن داشته باشید.

شما بدون استفاده از توکن اختصاصی متعلق به خانه خود نخواهید توانست خانه خود را برای فروش در شبکه ارز دیجیتال که از قراردادهای هوشمند استفاده می‌کند عرضه کنید.

توکن اختصاصی خرید و فروش کالاها

خانه شما یک وجود فیزیکی دارد و مانند بسیاری از کالاها و محصولات دیگر مانند خودرو و سایر وسایل نقلیه وجود فیزیکی دارد. هر یک از ابزار خانه هم وجود فیزیکی دارند و برای خرید و فروش هر یک از آنها نیاز به استفاده از یک توکن اختصاصی خواهد بود که نماد خانه یا ماشین یا هر کالای به خصوص دیگری باشد که قصد خرید و فروش آن را دارید.

یک مثال جالب دیگر WPR یا wepower است که در واقع یک توکن است و الکتریسیته یا برق را به نمایش خواهد گذاشت. پروژه WPR در واقع یک برنامه غیرمتمرکز است که به کاربران اجازه خرید و فروش انرژی الکتریکی را در بلاک چین خواهد داد و از قرارداد هوشمند استفاده می‌کند.

در واقع یک توکن WPR نشان دهنده میزان خاصی از انرژی الکتریکی مانند یک کیلووات یا یک مگا وات ساعت و .. بسته به توافق انجام شده است.

مزایای توکن

به دلیل این که برنامه نویس در زمان ایجاد برنامه اختصاصی خود با استفاده از توکن نیاز به خلق یک بلاک چین جدید ندارد می‌تواند در منابع و زمان خود صرفه جویی کند که این یکی از بزرگ‌ترین مزایای استفاده از توکن محسوب خواهد شد.

اگر یک برنامه نویس قصد داشته باشد برنامه خود را به جای توکن با کوین خاص خود در یک بلاک چین جدید ایجاد نماید نیاز به ماینرهای جدید خواهد داشت تا مبادلات را تایید کنند. این در حالی است که برای ایجاد یک بلاک چین قوی نیاز به تعداد زیادی ماینر است و برای هر برنامه نمی‌توان تعداد زیادی ماینر داشت که مبادلات را تایید کنند.

برای همین امکان حمله یا هک شدن شبکه وجود خواهد داشت که باعث خواهد شد استفاده از توکن جدید در شبکه بلاک چین اختصاصی ارز دیجیتال دیگر مانند شبکه اتریوم یا نئو از ایجاد یک شبکه بلاک چین جدید با کوین جدید به صرفه‌تر باشد.

بررسی دقیق توکن سیویک / civic

توکن سیویک (civic) با نام اختصاری cvc شناخته شده و امکان احراز هویت به صورت رمزنگاری شده را فراهم خواهد نمود. این احراز هویت به صورت رمزنگاری شده در بستر بلاک چین ارز دیجیتال اتریوم راهکاری ساده‌تر و قابل اطمینان و پربازده برای تشخیص هویت افراد است.

فرض کنید که خواهان رفتن به تعطیلات باشید و برای این کار مجبور باشید در هر هتل و یا هر مکان دیگری خود را ابتدا معرفی کنید و مدارک شناسایی عرضه کنید که این زمان‌بر است اما با داشتن سیویک خواهید توانست با استفاده از گوشی هوشمند خود موفق به احراز هویت در هر یک از مکان‌های ذکر شده شوید.

این در حالی است که هویت شما به طور کامل رمزنگاری شده است و برای مثال در شرکت هواپیمایی یا هتل یا هر جای دیگر, تنها با یک اسکن هویت شما تایید و به راحتی خدمات خود را دریافت خواهید نمود. یک اثر انگشت و یا iris هم خواهد توانست به راحتی ثابت کند که داده رمزنگاری شده مربوط به هویت شما است.

سیویک این قابلیت را دارد که به عنوان یک آی دی در بانک و در کارهای اداری نیز استفاده شود. توجه داشته باشید که سیویک کاربردی بیش از پول به عنوان توکن دارد. همچنین در پلتفرم سیویک شما امکان استفاده از نئو و یا اتریوم و بیت کوین را برای استفاده از خدمات نخواهید داشت.

اما با این وجود مبادلات داده که در سیویک انجام خواهد شد نیاز به مقداری اتریوم خواهد داشت. زیرا که سیویک بر بستر شبکه بلاک چین ارز دیجیتال اتریوم ساخته شده است و ماینرها در این شبکه باید مبادلات آن را تایید کنند.

انواع توکن

توکن برای تعامل برنامه‌های غیرمتمرکز استفاده شده و در بلاک چین‌های متفاوتی قابل استفاده خواهد بود. اجازه بدهید تا تعدادی از انواع توکن را به شما معرفی کنیم که شامل توکن امنیتی (security token), توکن پرداخت (payment token), توکن تساوی حقوق (equity token) و توکن سودمند (utility token) می‌باشد.

در فوریه سال ۲۰۱۸ موسسه مالی FINMA اقدام به تعریف این توکن‌ها نمود. این کار با اهداف متفاوتی صورت پذیرفت.

• توکن امنیتی بیشترین حجم توکن‌های موجود در بازار ارزهای دیجیتال را تشکیل داده‌اند که مانند کوین‌ها امکان خرید و ذخیره سازی آن‌ها به عنوان سرمایه وجود دارد.
• Equity token در واقع نشان دهنده بخشی از سهام یک شرکت است و برای همین میتوان آن را به عنوان سهام مورد استفاده قرار داد. البته شرکت‌ها بیشتر تمایل به استفاده از توکن امنیتی برای عرضه سهام خود دارند.
• Utility token در اپلیکیشن‌ها مورد استفاده قرار خواهد گرفت که به تعدادی از این کاربردها در بخش قبل اشاره شد.
• توکن پرداخت را تنها برای خرید کالا یا خدمات بر بستر یک بلاک چین مانند بلاک‌چین شبکه اتریوم استفاده خواهند نمود.

نتیجه گیری

ما در این متن سعی کردیم تا به شما بگوییم که تفاوت توکن و کوین چیست و در کنار آن به کاربرد هر یک از آنها اشاره کردیم. حال به خوبی با تفاوت توکن و کوین آشنا شده‌اید و می‌دانید که در دنیای دیجیتال و به خصوص در بازارهای مالی هر یک به چه معنا هستند و برای چه کاری امکان استفاده از آنها را خواهید داشت.

به طور حتم هنوز هم افراد زیادی هستند که به خوبی نمی‌دانند که تفاوت توکن و کوین چیست، این امر خواهد توانست برای آنها در آینده مشکلاتی را در پی داشته باشد.

در هر صورت نمونه‌های بارزی از کوین را میتوان بیت کوین, اتریوم, نئو, لایت کوین, زی کش, مونرو و … دانست که هر یک دارای یک شبکه بلاک چین اختصاصی هستند.

از سوی دیگر ما انواع توکن را داریم که از خود, بلاک چین یا شبکه ای ندارند و در دسته بندی‌های مختلف بر بستر دیگر بلاک چین‌ها خلق شده اند. توکن کوین بیس یا توکن کوینکس و یا توکن‌های ERC20 که بر بستر شبکه ارز دیجیتال اتریوم با استفاده از قراردادهای هوشمند خلق شده اند از شناخته شده‌ترین آنها هستند.

امیدواریم توانسته باشیم به خوبی توکن و کوین را برای شما تعریف کرده باشیم تا سهم کوچکی در کمک به شما در ورود به بازار ارزهای دیجیتال کرده باشیم.

همچنین امیدواریم با بیان تفاوت توکن و کوین توانسته باشیم شما را برای استفاده هر چه بهتر از آنها برای سرمایه گذاری یا بهره بردن از خدمات اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز آماده کنیم.

تفاوت بین توکن و کوین چیست؟ تعریف ساده

کلماتی مثل «توکن» و «کوین» را دائماً در اخبار و کانال های مربوط به ارز دیجیتال می شنویم ولی واقعاً نمی دانیم چه تفاوتی باهم دارند؟!

خیلی از افراد حتی نمی دانند که توکن با کوین تفاوت دارد و به اشتباه آن ها را به جای هم به کار می برند. این در حالی است که توکن و کوین هر کدام دسته بندی متفاوتی در دنیای ارزهای دیجیتالی دارند. در این مقاله از سایت ای کلابز با مفهوم این دو کلمه و تفاوت های آن ها آشنا خواهیم شد.

تفاوت توکن (Token) و کوین (Coins)

Token and coins

تنها نقطه مشترک توکن و کوین این است که هر دو واحدهایی از بلاکچین هستند.

اگر هنوز نمی دانید بلاکچین چیست و چه کاربردی دارد، حتماً مقاله بلاکچین چیست؟ ساده ترین راهنمای قدم به قدم را بخوانید تا یک بار برای همیشه معنای بلاکچین را متوجه شوید.

با این حال توکن بر روی بلاکچین موجود ساخته شده ولی کوین ها ارزهای دیجیتالی منحصر به فردی هستند که بر روی بلاکچین های مستقل و خاص خودشان ساخته شده اند.

خب بیایید نگاه دقیق تری به تفاوت این ارزهای دیجیتالی انداخته و عملکرد هر کدام از این دارایی های دیجیتالی را بررسی کنیم.

کوین ها (Coins)

کوین دیجیتال یک نوع از دارایی است که بلاکچین مخصوص به خودش را دارد. مثلاً بیت کوین (BTC)، اتر (ETC)، انتولوژی (ONT) و لایت کوین (LTC) مثال هایی از کوین ها هستند که در دنیای ارزهای دیجیتالی با آن ها روبرو هستیم.

مردم از کوین هایی مثل بیت کوین برای پرداخت هزینه کالا یا خدمات، معامله ارز دیجیتال (ترید) یا ذخیره آن ها به عنوان سرمایه گذاری استفاده می کنند.

در حال حاضر کوین ها عمدتاً برای معاملات پولی مورد استفاده قرار می گیرند. با این حال کوین ها کاربردهای دیگری هم دارند. به عنوان مثال کوین اتر (Ether coin) به عنوان سوخت مورد نیاز برای معاملات بر روی شبکه اتریوم مورد استفاده قرار می گیرد.

البته توکن ها می توانند بر روی شبکه اتریوم ساخته شوند اما حتی برای ارسال این توکن ها بازهم نیاز به کوین اتر خواهید داشت. در نتیجه اتر به عنوان واحد پولی مورد قبول برای تمامی معاملات بر روی شبکه اتریوم خواهد بود.

بیایید به سراغ کوین Dash برویم که عملکرد متفاوتی دارد. اگر کاربری مقدار مشخصی از کوین Dash را نگه داشته باشد قادر خواهد بود تا در تصمیم گیری های مهم در شبکه DASH شرکت کند. به عنوان مثال اگر یک پیشنهاد تحت عنوان ارتقای شبکه DASH مطرح شود فقط افرادی که مقدار مشخصی از این کوین را در داخل کیف پول خود داشته باشند قادر به رأی دادن خواهند بود. یعنی به بیان ساده تر با نگه داشتن این کوین شما سهامدار این شرکت شدید و حق نظر خواهید داشت.

اگرچه که کوین ها می توانند قابلیت های متعددی داشته باشند ولی به طور کلی به خاطر داشته باشید که کوین ها وسیله ای برای پرداخت خواهند بود. توکن ها عملکرد بسیار گسترده ترین خواهند داشت که در مورد آن ها صحبت خواهیم کرد.

توکن ها (Token)

what is tokens

توکن ها برخلاف کوین ها بر روی شبکه های بلاکچین موجود ایجاد خواهند شد. در حال حاضر شناخته شده ترین و پر استفاده ترین پلتفرم برای توکن ها، پلتفرم اتریوم است. پلتفرم های دیگر توکن شامل استلار (Stellar)، نئو (NEO)، اومنی (Omni) و ایاس (EOS) می شوند.

حالا به تمام توکن هایی که بر روی شبکه اتریوم به وجود بیایند، توکن های ERC-20 گفته می شود، در حالی که توکن های ساخته شده بر روی پلتفرم NEO به نام توکن های NEP-5 شناخته می شوند.

اگر بخواهیم چند مورد توکن را خدمت شما معرفی کنیم. توکن های معروف شامل موارد زیر می شوند:

• توکن 0x (ZRX)
• توکن Basic attention token (BAT)
• توکن Golem (GNT)

همه مثال های گفته شده توکن هایی هستند که بر روی بلاکچین اتریوم به وجود آمده اند.

حالا احتمالاً این سؤال برای شما پیش می آید که اصلاً توکن ها چه کاربردی دارند؟! خب، اکثر توکن های موجود برای اپلیکیشن های غیر متمرکز (DApps) کاربرد دارند. به محض به وجود آمدن توکن ها، می توان از آن ها برای فعال سازی ویژگی های به خصوصی بر روی این اپلیکیشن ها استفاده کرد.

اپلیکیشن های DApp

در نتیجه تا اینجا متوجه شدیم که توکن ها برای استفاده در داخل اپلیکیشن های DApp به وجود آمده اند و در نتیجه هدف آن ها بستگی به اپلیکیشن خواهد داشت. اجازه بدهید تا برای روشن شدن این قضیه برای شما مثالی بزنیم:

در اپلیکیشن های DApp بازی، توکن ها به بازیکنان اجازه می دهند تا بتوانند داخل این اپلیکیشن بازی کنند یا مثلا اپلیکیشن های DApp موسیقی به کاربران اجازه می دهند تا با پرداخت توکن بتوانند موزیک ویدئو تماشا کرده یا به صورت آنلاین آهنگ گوش کنند. اپلیکیشن های DApp و توکن ها هر دو بر روی بلاکچین مشترکی تعریف شده اند که در همان لحظه ممکن است میلیون ها اپلیکیشن دیگر فعال باشد. به محض خلق توکن جدید توسط توسعه دهندگان کاربرد و نحوه استفاده از آن توکن هم تعریف خواهد شد.

نکته بسیار مهم این است که ساختن یک توکن بسیار ساده تر از کوین است. مثلا تاحالا قالب های رایگان وردپرس را دیده اید؟ توکن ها هم قالب های رایگانی بر روی بلاکچین هایی مثل اتریوم یا NEO دارند که می توانید به راحتی توکن خودتان را تعریف کنید.

یعنی دیگر لازم نیست برای توکن ابتدا یک شبکه بلاکچین درست کنید و بعد مشغول به ساخت توکن شوید. همه چیز از همان اول آماده بوده و در منابع و وقت صرفه جویی خواهید کرد. تازه می توانید بدون زحمت از امنیت شبکه اتریوم هم برای توکن خود بهره مند شوید.

توکن و کوین را در کجا ذخیره کنیم؟

خوشبختانه توکن و کوین را می توانید در داخل کیف پول های دیجیتالی خود ذخیره کنید. احتمالاً می دانید که دو نوع کیف پول سرد و گرم داریم. کیف پول های داغ به اینترنت متصل بوده و از هر جایی قابل دسترسی است. اما کیف پول های سرد آفلاین بوده و مثل کیف پول های خودتان باید برای استفاده حتماً همراه شما باشد. نکته بسیار مهم برای ذخیره سازی کوین یا توکن بر روی این کیف پول ها این است که کیف پول سرد یا گرم شما باید از آن کوین یا توکن پشتیبانی کند.

نتیجه گیری

اگرچه که بسیاری از افراد به اشتباه کلمه توکن و کوین را به جای هم استفاده می کنند. اما این دو کلمه دارای ساختار و عملکرد کاملاً متفاوتی هستند. اما به طور کلی این دو مورد را به خاطر داشته باشید:

کوین ها- به عنوان یک شیوه پرداخت عمل کرده و بر روی بلاکچین مستقل ساخته شده اند.

اگر می خواهید در جمع تریدرها باشید و سریع تر از دیگران از اخبار حوزه ارزهای دیجیتال مطلع شوید، حتماً با کلیک روی لینک زیر به کانال و گروه تلگرامی ارتش تریدرهای ای کلابز بپیوندید.

توکن ها- بر روی بلاکچین های موجود دیگر ساخته شده و برای استفاده از خدمات اپلیکیشن های DApp کاربرد خواهند داشت.